Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Για χρόνια βρισκόμουν σφηνωμένη
με την πλάτη στον τοίχο
έκθετη
στα βήματα του κόσμου.
Κι εκεί που η ρουτίνα είχε γίνει
αναγκαιότητα
ή εγώ γλίστρησα
ή το τείχος γκρεμίστηκε κι ελευθερώθηκα.
Κάποιοι με είπαν Πέτρα της Υπομονής
και άλλοι Πέτρα του Σκανδάλου.
Με περισυνέλεξαν…
Και κλοτσηδόν με πέταξαν στη θάλασσα
αραξοβόλι ναυαγών να γίνω.
Παρασκευή, 27 Αυγούστου 2021
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Καλησπέρα Μαρία μου. Πολύ όμορφος ο ποιητικός σου λόγος, όπως πάντα και συγκλονιστική η παρούσα εικόνα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια καλοκαιριού καλή μου.