ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
Τα χέρια σου,
μετρούν από παλιά
καρφιά μπηγμένα
στις παλάμες
που μπόρεσαν και
κράτησαν τις δάδες
φλόγες Αγάπης
και της Μοίρας τα χαρτιά.
Τόνοι πολλοί τις
φάλαγγες σμιλέψαν
βράχοι ακλόνητοι
εγίνηκαν όλοι οι κόμποι
της ζήσης μας
εφάρδυναν οι δρόμοι
το δάκρυ της
ψυχής σου μας φιλέψαν.
Τα χέρια σου,
αχ, πόσο τα αγαπάω!
Πέτρα την πέτρα έκτισαν κι ανθίζει
βασιλικός στο
σπίτι μας μυρίζει
τα χέρια σου φιλώ
και τα τιμάω.
5 Νοέμβρη
2011
Μαρία
Κολοβού Ρουμελιώτη
Αφιερωμένο στο έτερον ήμισυ
Ω κυρία μου τι λες τώρα! Ένα ποίημα που ξεχειλίζει τρυφερότητα για τον σύντροφό σου! Μπράβο Μαρία, στέκομαι με σεβασμό στους στίχους και στα συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον πίνακα δεν έχω λόγια. Εξαιρετικός.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Κάθε στίχος γεννά μια εικόνα, και μέσα από κάθε εικόνα αναδύεται η διαδρομή και η ιερότητα της ψυχής για την αγάπη. Όμορφα συναισθήματα Μαρία μου, τρυφερά και ευαίσθητα που συγκινούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά να χτίζεται γερά θεμέλια να βρίσκει πάντα στέγη το "Εσείς" και η αγάπη.
Υπέροχη προσωπογραφία!!!
Καλό βράδυ Μαρία μου!
38 χρόνια, φίλος, σύντροφος , αγαπητικός σύζυγος, ζευτήκαμε το ζυγό της ζωής και του γάμου. Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα της ζωής. Τα χέρια του, ιερά μέλη, κρατούν κουπί και τιμόνι.Γερά και δυνατά τρέφουν τις μέρες μας. " Καλώς τη μελισσούλα !" έλεγε η μάνα μου σαν έμπαινε στο σπίτι. Ο Θεός να μου κόβει μέρες και να του τις χαρίζει!
ΑπάντησηΔιαγραφή