 |
| Ο χορός των μουσών του Νικόλαου Γύζη |
Ο ΧΟΡΟΣ
Ήταν ολόγλυκο εκείνο το ξημέρωμα.
Πλούσιο του Θεριστή το αλώνι.
Στοίβα τα στάχυα της ζωής.
Ευλογημένος σπόρος.
Λαμπρός και καρπερός,
κάτω απ’ του ήλιου το φαρδύ πουκάμισο,
χαμογελούσε.
Περίσσια ανταμοιβή!
Στης γυναικός τα σπλάχνα
ρίζωσε ο σπόρος της ζωής.
Το μέγιστο θαύμα !
Στου Αλωνιστή το αλώνι,
νύμφες και ξωτικά,
χόρευαν ασταμάτητα…
Ευλόγησε, Δέσποτα,
καρπούς ευφορίας,
εσαεί.
Τετάρτη, 22 Ιουνίου 2022
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
"Στης γυναικός τα σπλάχνα
ΑπάντησηΔιαγραφήρίζωσε ο σπόρος της ζωής.
Το μέγιστο θαύμα !"
Πόσο δυνατός στίχος σε ένα ακόμα εξαίρετο δημιούργημά σου, Μαρία.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Εικόνες δυνατές, ολοζώντανες, αγαπημένες. «στοίβα τα στάχυα της ζωής…..ευλογημένος σπόρος» Απ’ τον πρώτο κιόλας στίχο η νοσταλγία δεν καταλαγιάζει τη θλίψη από τους άλλοτε χρυσαφένιους τόπους που έμοιαζαν χρυσοκέντητοι με το πιο ακριβό υφάδι, το πλατύ χαμόγελο απ’ τον κόπο των θεριστών. Κάποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα…ανάδοχοι καιροί της γύμνιας και της ερήμωσης.
Υπέροχοι στίχοι! Τόσο μακρυά και τόσο κοντά στην καρδιά μας. Με συγκίνησες! Να είσαι καλά Μαρία μου!