ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΑΣΤΡΙΝΙΩ
Η αδελφή μου η Αστρινιώ
έχει τον Ήλιο οδηγό
Κι απ’ την αυγή ως το νυχτέρι
της φέρνει μήνυμα το αγέρι
Κι από το βράδυ ως το πρωί
την Πούλια όλο καρτερεί.
Φορεί στο στήθος φυλακτό
να την φυλάει απ’ το κακό
Κι από του Πλούτωνα το αστέρι
ευχή η μάνα μας της στέλνει
Να ανταμώσει προκοπή
στη γλάστρα αγιόκλημα ν’ ανθεί.
Βράδυ ζυμώνει το ψωμί
το ψήνει με τη χαραυγή
Και με χρυσές κλωστές στο χέρι
πλέκει της τύχης το πανέρι
Και κάθε ώρα και στιγμή
την Παναγιά παρακαλεί.
Λάμπει η αδελφή μου η Αστρινιώ
σαν διαμαντάκι στο γιαλό
Και την ευχή της μάνας μας
την φέρνει στην αράδα μας
Να μην πατήσω απόνερα
στα μέρη τα απόμερα.
Τρέχει η αδελφή μου η Αστρινιώ
με τ’ άτι μας το γρήγορο
Τρυγάει καρπούς στ’ αμπέλι μας
και στρώνει το τραπέζι μας
Κι απ’ τις χρυσές τις θημωνιές
μας φέρνει θύμησες παλιές.
Φορεί κορδέλα στα μαλλιά
κι έχει στα πόδια της φτερά
Και κουβαλάει στην πλάτη της
τα δώρα της αγάπης της
Πίνει μόνη την πίκρα της
δωρίζοντας την προίκα της!
Σαν την καλή μου Αστρινιώ
σ’ όλο τον κόσμο δε θα βρω
μοιράζει την φέτα το ψωμί
κι ας μένει εκείνη νηστική
Έχει καρδιά μικρού παιδιού
κι ενός ανθρώπου αληθινού.
Σπέρνει η γλυκιά μου η Αστρινιώ
το κακοτράχαλο βουνό
Κι απ’ την αυγή ως το νυχτέρι
ο άγιος της κρατεί το χέρι.
Μπαίνει σ’ αλώνια καρπερά
πιάνει με ξόβεργα πουλιά!
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου