 |
| Εικόνα από αναζήτηση στο διαδίκτυο |
ΑΠΟΨΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ
Απόψε ονειρεύτηκα τη μάνα μου να φεύγει
πάνω σε τσίλικο άλογο με άσπρο Καβαλάρη .
Κρατούσε εκείνος τα λουριά κι εκείνη το δοξάρι
Ουράνιο τόξο χώριζε εκείνους από μένα
Αυτοί ψηλά στεκόντουσαν κι εγώ στη γης που τρέμει
Διψούσε το λαρύγγι μου κι αντί δροσιά να βρέχει
Μια φλόγα επλημμύριζε του φεγγαριού τη δέση.
Γυρίζει το κεφάλι της το βλέμμα συναντιέται
Μα η δική μου η ματιά σπίθα που έχει σβήσει
«Παιδί μου βάδισε για εκεί που την ευχή έχω σπείρει
Έχω αφημένο ένα κλειδί σε κρίνο που έχει ανθίσει.
Παρ’ την ευχή και πήγαινε όπου η ψυχή σε πάει
Και μη ξεχάσεις τ’ άρωμα που ο κρίνος κουβαλάει
Με το κλειδί χρυσόδετο πόρτα χρυσή θα ανοίξεις
Με τον λυράρη που ζητάς πάνω στη γης θα σμίξεις!»
Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2024
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου