ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΙΕΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΙΕΣ

Το φεγγαράκι αμέριμνο στη θάλασσα αρμενίζει

Πάνω σε άσπρο σύννεφο ένα άτι φτερουγίζει

Τη μια πετάει στον ουρανό την άλλη στα πελάγη

Βρίσκει βαρκούλα έρημη και σε λιμάνι αράζει.

 

Το φεγγαράκι το λαμπρό στη στέρνα έχει τρυπώσει

Μες της λιμνούλας τα νερά πάνω έχει ξαπλώσει

Λικνίζεται νωχελικά και μου γελάει με νάζι

Μα να το πιάσω δεν μπορώ... Με τρώει το μαράζι!...

 

Φεγγάρι μου καλόγνωμο, πού πας και τι γυρεύεις;

Το μονοπάτι φώτιζε κι απ' το στρατί μη φεύγεις!

Φλογίτσα είμαι σε κερί... φοβούμαι πως θα σβήσω

Κι αν απ' το δρόμο μου χαθείς, μακριά σου πώς θα ζήσω;

 

Παραφυλάω πότε θα βγεις σεργιάνι στο αλώνι

Εκεί που παίζουν τα παιδιά και ρίχνουν το κοτρόνι

Κρυφά θα ρίξω πετονιά και δίχτυ θα απλώσω

Κι αν στην απόχη μου πλεχτείς: θα τρέξω να σε σώσω!

 

Φεγγάρι μου, τη χάση σου πασχίζω να ξορκίσω

Σαν σμίξουμε πανσέληνο, στ' άστρα θα σε ορκίσω

Με μάρτυρα τον Ουρανό, το Μέγα Κυβερνήτη:

Στις διαδρομές που χάραξες να παραμείνεις μύστης!

 

Γράφτηκε 5 Νοέμβρη 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΚΑΛΟ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ με Το ποίηµα ‘‘Νοέµβριος’’ της Ρένας Καρθαίου

 

Στου Νοέµβρη το χαρτί,

βάζει υπογραφή η βροχή.

“Θα ποτίσω όλη την πόλη,

το χωράφι, το περβόλι.

Και θα πλύνω τις σκεπές,

τα µπαλκόνια , τις αυλές.

Θα ετοιµάσω το τοπίο,

να ‘ρθει το µεγάλο κρύο’’.

Το χαρτί ο αέρας παίρνει

και στα σύννεφα το φέρνει.

Κι η βροχή πιάνει δουλειά,

µούσκεµα όλα τα παιδιά». 

 

Το ποίηµα ‘‘Νοέµβριος’’ είναι της Ρένας Καρθαίου