ΦΕΓΓΑΡΙ ΝΑ ‘ΣΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΦΕΓΓΑΡΙ ΝΑ ‘ΣΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

 

Φεγγάρι μου που ‘σαι ψηλά και σαν καθρέπτης φέγγεις,

όλα αυτά που θα σου πω, κάτω στη γη να φέρεις:

Ο άνδρας μου με έστειλε ξύλα να πάω να κόψω

κι σαν τελειώσω τη δουλειά… λιθάρια να φορτώσω!...

 

Δεν μπόρεσα η άμοιρη κουβέντα να γυρίσω‧

το γρίφο το νυκτερινό από νωρίς να λύσω…

Παίρνω κασάρι και τριχιά μαζί μου στο ταγάρι

και πιάνω δρόμο κατά κει που πάει για το λαγκάδι.

 

Εγώ προχώραγα μπροστά…. Αυτός ερχόταν πίσω…

μ’ αυτό που είχε στο μυαλό, δεν μπόρεσα ν’ αγγίξω!…

και σαν αρνί που στη σφαγή το παν’ και δε βελάζει,

έτσι προχώραγα κι εγώ στου χάρου το δρεπάνι!...

 

Στον λόγγο όταν έφτασα κι άρχισα να λιανίζω

απ’ το λαιμό με άρπαξε… εσένα να βιγλίζω!

Πολέμαγα στα χέρια του μήπως και ανασάνω‧

τον άδικό μου χαλασμό, με σένα κουβεντιάζω.

 

Φεγγάρι να ‘σαι μάρτυρας και να τον μαρτυρήσεις‧

το σώμα μου το άψυχο, όρθιο, ξανά να στήσεις!

Έχω αφήσει το παιδί στην κούνια κοιμισμένο‧

μουσκεύτηκα στο γάλα μου… Θα είναι πεινασμένο!....

 

Γράφτηκε Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Εμπνευσμένο από τις ιστορίες της γιαγιάς ….

Η ιστορία επαναλαμβάνεται….

Όχι άλλες γυναικοκτονίες!...

ΑΙΜΑΤΙΝΑ ΠΟΤΑΜΙΑ στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΙΜΑΤΙΝΑ ΠΟΤΑΜΙΑ 

 

Μου ‘χουν τσακίσει τα φτερά, το πέταγμα φοβούμαι‧  

έχουν λιμνάσει τα νερά, σε βούρκο περπατούμε.

Βδέλλες ρουφούν το αίμα μας, αργά αργά το πίνουν‧  

κι εκεί που πάλει η φλέβα μας, χτικιό και πύον φτύνουν. 

Αν είσαι άστρο, φώτιζε, αν είσαι φόβος, φύγε‧  

κι αν είσαι ιδέα… αερικό… μες στην ψυχή μας μείνε!   

Για να χτιστεί το όνειρο η Λευτεριά να ανθίσει  

και ποταμός  το αίμα μας,  τα τείχη να γκρεμίσει !... 

 

27 Νοέμβρη 2024

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Βραβεύσεις Ελληνίδων Γυναικών του Πολιτισμού και της Τέχνης από τη Δ.Ε.Ε.Λ

 

Σε μια σεμνή αλλά συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα έγιναν χθες από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών οι βραβεύσεις Ελληνίδων Γυναικών του Πολιτισμού και της Τέχνης και δόθηκαν μετάλλια.

Η βράβευση έγινε από την Πρόεδρο της Δ.Ε.Ε.Λ κυρία Αικατερίνη Βλαχοπαναγιώτου Μπατάλια

και την Πρόεδρο - Εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας Global federation of leadership and high intelligence Mexico Greece Εύα Πετροπούλου Λιανού.

Βραβεύτηκαν :

Σάννυ Μπαλτζή

Μαργαρίτα Βαρθολομαίου

Γιώργος Χρυσή Μαραγκού

Η Πρόεδρος της ΔΕΕΛ Αικατερίνη Βλαχοπαναγιώτου Μπατάλια

Σοφία Μαχαιρίτσα

Ευφροσύνη Κακογιαννάκη

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Ιωάννα Μαρή

Μαρίνα Βολουδάκη

Βίκυ Αναγνώστη

Βίκυ Τσιανίκα

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή και την χαρά να είμαι κι εγώ ανάμεσά τους.

Υγεία και πάντα επιτυχίες!

Με οδηγό το Φως της Ειρήνης,

της Αγάπης, της Προσφοράς ,

της Δημιουργίας!

Θερμά συγχαρητήρια σε όλες!

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΉΤΑΝ...

  

ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΉΤΑΝ...
********

Ξεκοιλιασμένο το σύννεφο κατέβαινε όλο και χαμηλότερα σπέρνοντας τ' άντερά του στην οργωμένη γη. Και μη σου φαίνεται καθόλου παράξενο που κάθε τέτοια εποχή ανοίγουν οι πληγές της γης περιμένοντας τα πρωτοβρόχια να τις ξεπλύνουν!.... Είναι που κάθε Φθινόπωρο γκαστρώνεται τον ιδρώτα τ' Ουρανού κι αφήνει τα χρυσοκίτρινα φύλλα να την σκεπάσουν, να κρατήσουν νωπό το χώμα μέχρι την επομένη Άνοιξη. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η απόφαση του Θεού να πλάσει τον άνθρωπο με χώμα και νερό; Φθινόπωρο πρέπει να ήταν..... μετά από βροχή που είναι νωπό το χώμα! Και τον άφησε ελεύθερο να σουλατσάρει στον παράδεισο και να λιμπίζεται τα ροδοκόκκινα μήλα του κήπου!
Φθινόπωρο πρέπει να ήταν!
Εποχή που ωριμάζουν τα μήλα και κρέμονται λαχταριστά απ' τις μηλιές!!!!!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΆΦΗΣΕ ΜΕ….» ποίηση της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Άφησέ με, πρώτα

να ψηλαφίσω  τις ουλές

το βάθος των ραμμάτων 

κι έπειτα ν’ αφεθώ!...

το μέτωπο μου να γύρω

ν’ αφουγκραστώ τους αιώνιους  παλμούς

της ψυχής  το τραγούδι

μοιρολόι για εκείνα που χάθηκαν

ερωτικό ταγκό για όσα θα έρθουν

κι εκείνη την αγέρωχη μουσική

των πεύκων και των μυρτιών

στα Ηλύσια Πεδία να μας ταξιδέψει

πέρα απ’ τον Θάνατο και τις Πηγές της Λήθης

μια σταγόνα δροσιάς να ραντιστούμε

κι  ας καιγόμαστε στο σώμα μας το ίδιο

παραμένοντας διψασμένοι!...

Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΙΕΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΙΕΣ

Το φεγγαράκι αμέριμνο στη θάλασσα αρμενίζει

Πάνω σε άσπρο σύννεφο ένα άτι φτερουγίζει

Τη μια πετάει στον ουρανό την άλλη στα πελάγη

Βρίσκει βαρκούλα έρημη και σε λιμάνι αράζει.

 

Το φεγγαράκι το λαμπρό στη στέρνα έχει τρυπώσει

Μες της λιμνούλας τα νερά πάνω έχει ξαπλώσει

Λικνίζεται νωχελικά και μου γελάει με νάζι

Μα να το πιάσω δεν μπορώ... Με τρώει το μαράζι!...

 

Φεγγάρι μου καλόγνωμο, πού πας και τι γυρεύεις;

Το μονοπάτι φώτιζε κι απ' το στρατί μη φεύγεις!

Φλογίτσα είμαι σε κερί... φοβούμαι πως θα σβήσω

Κι αν απ' το δρόμο μου χαθείς, μακριά σου πώς θα ζήσω;

 

Παραφυλάω πότε θα βγεις σεργιάνι στο αλώνι

Εκεί που παίζουν τα παιδιά και ρίχνουν το κοτρόνι

Κρυφά θα ρίξω πετονιά και δίχτυ θα απλώσω

Κι αν στην απόχη μου πλεχτείς: θα τρέξω να σε σώσω!

 

Φεγγάρι μου, τη χάση σου πασχίζω να ξορκίσω

Σαν σμίξουμε πανσέληνο, στ' άστρα θα σε ορκίσω

Με μάρτυρα τον Ουρανό, το Μέγα Κυβερνήτη:

Στις διαδρομές που χάραξες να παραμείνεις μύστης!

 

Γράφτηκε 5 Νοέμβρη 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΚΑΛΟ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ με Το ποίηµα ‘‘Νοέµβριος’’ της Ρένας Καρθαίου

 

Στου Νοέµβρη το χαρτί,

βάζει υπογραφή η βροχή.

“Θα ποτίσω όλη την πόλη,

το χωράφι, το περβόλι.

Και θα πλύνω τις σκεπές,

τα µπαλκόνια , τις αυλές.

Θα ετοιµάσω το τοπίο,

να ‘ρθει το µεγάλο κρύο’’.

Το χαρτί ο αέρας παίρνει

και στα σύννεφα το φέρνει.

Κι η βροχή πιάνει δουλειά,

µούσκεµα όλα τα παιδιά». 

 

Το ποίηµα ‘‘Νοέµβριος’’ είναι της Ρένας Καρθαίου