ΑΙΜΑΤΙΝΑ ΠΟΤΑΜΙΑ
Μου ‘χουν τσακίσει τα φτερά, το πέταγμα φοβούμαι‧
έχουν λιμνάσει τα νερά, σε βούρκο περπατούμε.
Βδέλλες ρουφούν το αίμα μας, αργά αργά το πίνουν‧
κι εκεί που πάλει η φλέβα μας, χτικιό και πύον φτύνουν.
Αν είσαι άστρο, φώτιζε, αν είσαι φόβος, φύγε‧
κι αν είσαι ιδέα… αερικό… μες στην ψυχή μας
μείνε!
Για να χτιστεί το όνειρο η Λευτεριά να ανθίσει
και ποταμός το αίμα μας, τα τείχη να γκρεμίσει
!...
27 Νοέμβρη 2024
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Υπέροχο Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική απο το μπλοκ "εκφρασου"
Ευχαριστώ πολύ αγαπητή μου φίλη! Υγεία και κάθε καλό στην οικογένειά σου! Καλό Χειμώνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή