 |
«ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΜΙΛΗ»
Ελπίδα
ονόμασα το καράβι της ζωής
και
με ταξίδεψα κρατώντας κουπιά σκαλισμένα
με υπομονής και αγάπης σμίλη
Κι εκεί στο αχανές παραδόθηκα
στης συνείδησης το κάλεσμα
στο εγερτήριο των σειρήνων
που βούιζαν σαν άγριο μελίσσι
ψάχνοντας στερεή γης να ριζώσω
Να ημερώσω λαχτάρησα
σε μιαν άκρη τ’ απόκοσμου κόσμου
να λουστώ τη λιγοστή χαρά τ’ ονείρου
που θεριεύει μες την ταραχή
και στην φουρτουνιασμένη θάλασσα της ύπαρξης….
21 Σεπτεμβρίου 2016
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου