Τρίτη 1 Ιουνίου 2021

«ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.

 
Homo Universalis: Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
William Logsdail - Picking Flowers in an Orange Grove

Περνώ και ξαναπερνώ από τα ίδια μέρη. Σαν  κάτι να ξέχασα… Σαν  κάτι να άφησα… Σαν κάτι να θέλω να πάρω… Είναι, μάλλον, που ανθίσαν  οι κιτρολεμονιές στα περιβόλια‧ που ψήλωσαν τα στάχια στα καρποχώραφα‧  που περιμένω να τρυγήσω πετροκέρασα  φιλιώνοντας  με το χρόνο.    

Κάνω ειρήνη με το χρόνο. Να αφήσει να δέσουνε καρπό οι κιτρολεμονιές να φτιάξω γλυκό στις πίκρες‧ να μπει Θεριστής κι Αλωνάρης‧ να  θερίσω,  να αλωνίσω, να θηκιάσω το σπόρο‧ να μπουκώσω ψωμί τη ζωή ‧ να παλέψω μαζί της για τις μέρες που δεν θα υπάρχω... τότε που κανείς πια δεν θα μ’ αναζητάει...

Αυτοί που θα υπάρξουν  δεν θα δουν,  ποτέ,  την εικόνα μου. Θα έχω φάει τα ψωμιά μου κι οι πίκρες θα ‘χουν ζάχαρο απ’ τα πολλά σιρόπια…  Θα ‘ναι οι δρόμοι μου  κλειστοί‧ πνιγμένοι  στην ομίχλη.  Τα μάτια μου ανοικτά  μέσα σε άδειες κόγχες θα δροσίζονται  με δάκρυα ουράνια.

Θα ‘χουν σωπάσει οι κραυγές που άφησα  πίσω:  βουτηγμένες στη μέριμνα της Αιώνιας Σιωπής θα ημερεύουν. Η ψυχή μου ανάλαφρη  θ’ ανεβαίνει  ψηλότερα απ’ του Γολγοθά την κορφή  και θα κοιτάζει πίσω, τα έγκατα της γης να κοχλάζουν, να βγάζουν λάβα‧ χωρίς να φοβάται τον  παφλασμό της Ανάγκης‧ χωρίς να τρέμει το  τσάκισμα των   κοκάλων μου, μήτε το γαύγισμα του Κέρβερου…  

Θα έχω το στόμα σφαλιστό, τους μαστούς της Εκάτης θηλάζοντας. Χωρίς  νοσταλγία το φως του Ήλιου θα λούζομαι... 


 

 

 

 
 

Για να πιάσεις   την οδό Παραδείσου, πρέπει  πρώτα  να περάσεις από τη λεωφόρο της Κολάσεως.

1 σχόλιο:

  1. Πολύ σωστά. Πολύ μεγάλη αλήθεια η κατάληξη των λόγων σου. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή