Παράδεισός μας είναι οι άλλοι!
Ως ονειροπόλος, ονειρεύτηκα πως, αν κάνουμε όλοι μας μόνο το καλό, θα φέρουμε τον Παράδεισο στη Γη. Αν κάνουμε Πραγματικότητα τη Φαντασία, θα δώσουμε Τόπο στην Ου-τοπία! Και καθώς φανταζόμουν πως ήθελα να ζήσω πρωτόγονα σε Παράδεισο, συνειρμικά πέρασε από το μυαλό μου η χιλιοειπωμένη ρήση: «Κόλασή μου είναι οι άλλοι» μαστιγώνοντας όλο μου το Είναι.
Πόσες σκέψεις δεν μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτά, η παραπάνω φράση με τη φρικτή αλήθεια που κρύβει… Μα η αλυσίδα αυτή, αλυσοδένει τελικώς εμάς τους ίδιους. Όλους μας! Έναν προς έναν…
Όλοι μας ζούμε σε έναν τόπο εξορίας. Κι αυτός ο τόπος δεν είναι κάποιο ανεμόδαρτο ξερονήσι... Δεν είναι κάποια άνυδρη έρημος με φαρμακερά φίδια χωμένα στην άμμο και θανατηφόρους σκορπιούς έτοιμοι να χύσουν δηλητήριο... Αυτός ο τόπος εξορίας είναι δικό μας δημιούργημα. Αφιλόξενος κι επικίνδυνος όπως η άγρια ζούγκλα. Τοξικός σαν χημικό αέριο... σαν δάγκωμα οχιάς. Όλοι μας κινούμαστε και ζούμε χωρίς να γνωριζόμαστε. Μοναχικοί πλανήτες όπως εγώ, εσύ, αυτός ... Χιλιάδες κι αμέτρητοι μοναχικοί πλανήτες. Κανείς δεν μας βλέπει κι όλοι μας κοιτούν. Κι
όλους τους παρακολουθούμε χωρίς ποτέ να επικοινωνούμε...
Σαν τα Φαντάσματα… Από μέσα τους περνάμε, αόρατοι, κι εκείνοι αόρατοι από εμάς....Κι αυτή είναι η εσχάτη φρίκη. Πως μέσα στους μυριάδες είσαι ολομόναχος κι εντός
του ενός, μυριάδες. Όλοι αδελφοί σου. Κι όλοι
ξένοι.
Και ποια είναι η λύση, άραγε, αυτού του γόρδιου δεσμού; Αυτής της εξορίας;
Ποια μπορεί να είναι η Σωτηρία μας; Ν’ αλλάξουμε Οπτική! Ν’ αλλάξουμε Θεώρηση! Ν’ αλλάξουμε Γνώμη, Άποψη! Να νιώσουμε, να συνειδητοποιήσουμε πως: «Παράδεισός μας είναι οι άλλοι!»Οι άλλοι, έτσι όπως είναι, αλλά, πολύ περισσότερο, έτσι όπως θέλουν και εύχονται και οραματίζονται, κατά βάθος, να είναι!... Όντας ελεύθεροι, δηλαδή με δυνατότητα επιλογής απ’ όλες τις δυνατές πιθανότητες, τις οποίες θα γνωρίζουν πλήρως… Και γι’ αυτό «δει» και «χρη», να είναι πεπαιδευμένοι, μορφωμένοι, καλλιεργημένοι… Μόνο έτσι νοείται η Σωτηρία.
Η λέξη «Σωτηρία», προέρχεται και σχετίζεται, εννοιολογικά, με το «σώος», που σημαίνει «ολόκληρος»! Σωτηρία και για εμάς τους ίδιους! Διότι, τελικά, χωρίς τους άλλους, δεν μπορούμε να είμαστε «σώοι», δεν μπορούμε να είμαστε ολόκληροι!
Αυτό είναι το νόημα και η ουσία της θεολογικής φράσης: Σωτηρία δεν νοείται έξω από την Εκκλησία. Την Εκκλησία της Συλλογικότητας, της Κοινωνικότητας, της Επι-κοινωνίας με τους άλλους. Δεν νοείται σωτηρία «κατά μόνας». Δεν υπάρχουν «καλοί κατά μόνας». Δεν υπάρχουν άγιοι μέσα σε δοκιμαστικούς σωλήνες και αποστειρωμένα εργαστήρια!... Σωτηρία μας είναι η Εκκλησία, η Κοινωνία!... Παράδεισός μας είναι οι άλλοι!...
Άργησα πολύ, αλλά συμμορφώθηκα... Προσπαθώ να υπακούσω τις υποδείξεις να εφαρμόσω τις συμβουλές. Συμμορφώνομαι να κάνω το καλό και να το ρίχνω στο γιαλό… Από της δούλεψης μου τα καμώματα, πέταξα την έγνοια του πλουτισμού και το κενό φόρτωμα της πλεονεξίας και μετάλλαξα τους αιγιαλούς της ψυχής σε παραδείσιο νησί μεταλλάσσοντας τις απέραντες χωματερές που με κατέκλυζαν και φιλοξενούσαν ακοπίαστα την δουλική απληστία μου. Επέστρεψα εκεί που δεν υπάρχει τίποτα να μου σφίγγει το λάρυγγα. Έχω αδειάσει τελείως και είμαι ελεύθερος ψάλλοντας συνεχώς το ίδιο τροπάριο: «Κύριε, ελέησον με τον αμαρτωλό.»
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Βάζεις δυσπρόσιτα νοήματα, Μαρία. Η "Εκκλησία" σαν οντότητα συλλογικότητας ή η "εκκλησία" ως θρησκευτική ομάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βέβαιο είναι ότι "σωτηρία" δεν υπάρχει κατά μονάς. Ενταγμένοι σε κοινωνικό σύνολο είμαστε.
Όμως χρειάζεται να προσδιορίσουμε τι περιέχει ο όρος "σωτηρία"; Εδώ η συζήτηση είναι δύσκολη και ίσως επώδυνη.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Σ' ευχαριστώ αγαπητέ μου Γιάννη για το σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όσα καταθέτεις. Εξάλλου, σκέψεις και προβληματισμούς κατέθεσα σε στιγμή φιλοσοφικού οίστρου...Τι να πω κι εγώ;...
Η εκκλησία ως θρησκευτική ομάδα ποτέ δεν έδωσε και ποτέ δεν θα δώσει λύσεις - απαντήσεις στο οποιοδήποτε πρόβλημα και στον οποιοδήποτε προβληματισμό μας. Η Εκκλησία με την έννοια της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας, της Επι-κοινωνίας με τους άλλους, αυτή που επιδιώκει την ηθική και πνευματική καλλιέργεια του συνόλου που απαρτίζει την κοινωνία των ανθρώπων, θα κάνει τη διαφορά προς το καλύτερο. Γνωρίζεις πως, η δική μας "εκκλησία", ετυμολογείται από το ρήμα εκ-καλώ, και κάνει έκκληση, και προσκαλεί και προτρέπει άτομα πεπαιδευμένα και καλλιεργημένα σε διάλογο, με ειρηνική και αλληλέγγυα πάντοτε διάθεση να προσπαθούν λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα.
Όπως αναφέρεις κι εσύ, η συζήτηση είναι δύσκολη και ίσως επώδυνη...
Καλό Σαββατοκύριακο, αγαπητέ Γιάννη!
Υγεία και κάθε καλό!
Όμορφη η σκέψη σου Μαρία μου, με μια γραφή απλή, με ισορροπία ψυχής και πνεύματος, χωρίς διλλήματα, με ταπεινότητα και αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ερωτήματα, δύσκολες απαντήσεις για το ποιος είναι ο στόχος του πνεύματος, η εσωτερική αναζήτηση και η στήριξη της ψυχής του πάσχοντος ανθρώπου. Ξέρω περιπτώσεις (κι ας ακουσθεί σαν βλασφημία) που προτιμώ να λέω ¨αυτός είναι καλός άνθρωπος, παρά καλός χριστιανός¨ Εν τη γενέσει της, ανθρωποκεντρικός ο ρόλος της εκκλησίας. Σήμερα μακριά (νομίζω) από μυστηριακές κατηχήσεις και την ορθόδοξη αγωγή που διδαχθήκαμε για τις θρησκευτικές αξίες μιας πίστης βαθιάς που ευαγγελίζεται την Ανάσταση του Ανθρώπου και κλείνει μέσα της τον όρο εκκλησία. Κι ας μνημονεύουμε συναξάρια Αγίων και βίους. Αν δεν υπάρχει συγνώμη, αν δεν υπάρχει αγάπη για τον άνθρωπο που συμπορεύεται με την αγάπη του Θεού………….
Λέει ο Ντοστογιέφσκι, ¨η ουσία είναι να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου, έτσι θα μάθεις πως χτίζεται ο Παράδεισος¨
Λέω, πως ίσως δεν θα πρέπει να βλέπουμε τον Παράδεισο ως ανταμοιβή στην αιώνιο ζωή, αλλά ως δικαίωμα στη μακαριότητα, στην αγάπη για τον συνάνθρωπο, στην μετάνοια και στη συγχώρηση.
Υπέροχο το κείμενό σου Μαρία μου. Ας εκδιώξει και τα δικά μας δαιμόνια που μας περιβάλλουν.
Καλή Κυριακή και ευλογημένη!
Ω , Αννίκα μου, σ' αυτό που αναφέρεις στο σχόλιό σου: πως ίσως δεν θα πρέπει να βλέπουμε τον Παράδεισο ως ανταμοιβή στην αιώνιο ζωή, αλλά ως δικαίωμα στη μακαριότητα, στην αγάπη για τον συνάνθρωπο, στην μετάνοια και στη συγχώρηση, εδώ, ακριβώς, βρίσκεται όλο το νόημα της σωτηρίας μας από τα δεινά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή Αννίκα μου!
Καλό ξημέρωμα!