«ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΣ ΒΑΧΛΙΑΣ ΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

  

 ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΣ ΒΑΧΛΙΑΣ ΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ 

 

Aφιέρωμα  στον Γιώργο Ι. Μποτή και το έργο του που  όλα τα χρόνια της ζωής του  γίνετε  με  αφοσίωση Νου και Σκέψης,  Καθάριου Λόγου κι Τιτάνιας  Προσπάθειας.

 

Να ‘μουν στον ίσκιο σου, Πλάτανε, της Παναγιάς τον μήνα,

που ‘χει  τελειώσει ο θερισμός, το λίκνισμα στο αλώνι‧ 

να στήριζα την πλάτη  μου, να άγγιζα τη ρίζα 

που ‘χει στα σπλάχνα της νερό  και ξεδιψούνε όλοι.

 

Να ξάπλωνα στην κουρελού, να με ‘πιανε ο ύπνος.

Ξυπόλυτος να έτρεχα στης Βάχλιας  τα κοτρώνια ‧

με ‘να κοντύλι συντροφιά, με οδηγό τον ήλιο,  

να ξαναζούσα σαν παιδί τα αγνά   εκείνα  χρόνια.

 

Να ‘βλεπα τον Μποτόγιαννη με το σουβλί στα χέρια,  

να μαστορεύει το πετσί, παπούτσια να φορέσω‧

να προξενεύει τη ζωή με χίλια δυο αστέρια,  

να μου φωτίζουν το στρατί, τη διαδρομή ν’ αντέξω.

 

Να ‘βλεπα  τη Μποτογιαννού   στη σκάφη να ζυμώνει

το πρόσφορο της Παναγιάς, με προσευχές  στο στόμα

και  το κεφαλομάντηλο, δυο γύρους  να το ζώνει

όταν καλεί τον Γούλη της, ζεστή να φάει μπομπότα.

 

Οι Στίχοι του ποιήματος " ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΣ ΒΑΧΛΙΑΣ ΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ"  της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη,  γράφτηκαν το Σάββατο, 7 Ιανουαρίου 2023 . Είναι δημιούργημα έμπνευσης από το συγγραφικό έργο κι απ' όλη την  διαδρομή   της ζωής του Γιώργου Ι. Μποτή. 

Για καλύτερη γνωριμία με την  προσωπικότητα του Γιώργου Ι. Μποτή, σας παρουσιάζω  την εισήγηση   του   Βασίλη Βασιλικού κατά την παρουσία της ποιητικής του συλλογής "ΜΑΡΤΥΡΙΑ".

 

Ο εισηγητής Βασίλης Βασιλικός

Για να μπορέσω να διατυπώσω τις σκέψεις μου για το ποιητικό έργο του Γιώργου Μποτή και ειδικότερα για την ποιητική συλλογή «Μαρτυρία», που παρουσιάζεται σήμερα, είμαι υποχρεωμένος να σκιαγραφήσω την προσωπικότητα του ποιητή. Το δικαίωμά μου αυτό το αντλώ από τον δεσμό της φιλίας, που με συνδέει μαζί του. Ο Γιώργος Μποτής γεννήθηκε στο χωριό Βάχλια Γορτυνίας. Οι πρώτες θύμησές του ανάγονται στην κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου και μετέπειτα στα πρώτα χρόνια της εφηβείας του γίνεται μάρτυρας δραματικών σκηνών στην εμφύλια σύρραξη μεταξύ των Ελλήνων. Κουβαλάει μέσα του, όπως μοέχει εκμυστηρευθεί, το αναπάντητο ερώτημα: γιατί; Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. Δημήτρης Παξινός, απονέμει τιμητικό μετάλλιο του Συλλόγου στον Μίκη Θεοδωράκη.

Μαθητής του Γυμνασίου Τροπαίων δίνει διέξοδο στην αθέατη μοναξιά του, αλληλογραφώντας με τον καθηγητή του Αναστάσιο Καζάκο, πατέρα του σημερινού Δημάρχου Ζωγράφου Γιάννη Καζάκου, αλλά και με τον τότε Μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονα Φωστίνη, τον μεγάλο αντιστασιακό Ιεράρχη της Μέσης Ανατολής. Την διεύθυνσή του πήρε από το βιογραφικό του, που ήταν γραμμένο στο Αναγνωστικό των Νέων Ελληνικών. Τα γράμματα της αλληλογραφίας αυτής, που αποτελούν μνημεία πηγαίας και άδολης ανθρώπινης συμπαράστασης, τόνωσαν αφάνταστα τον μικρό επαρχιώτη μαθητή.

Ως μαθητής δημοσιεύει τα πρώτα ποιήματα του στα περιοδικά «Μαθητική Εστία» και «Παιδόπολις», που εκδίδονταν στην Αθήνα.

Το 1954 ο Γιώργος Μποτής πετυχαίνει σε δύο σχολές Θεολογία και Φιλολογία. Τα εξέταστρα για τη φιλολογία τα πλήρωσε ο Μητροπολίτης Χίου, που τελικά γνώρισε στην Αθήνα. Επιλέγει την Θεολογική Σχολή και αρχίζει ένας σκληρός αγώνας επιβίωσης. Παλεύει απεγνωσμένα για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του. Στον συνεχή του αγώνα μετέρχεται πολλές πρόχειρες δουλειές που βρίσκει. Στις αδιέξοδες στιγμές του γράφει ποίηση για την εκτόνωσή του ,που πολύ αργότερα τα ποιήματά του αυτά θα δημοσιευθούν στην ποιητική του συλλογή: «Οδοιπορικό».
Το δημιουργικό γορτυνιακό του δαιμόνιο δεν τον αφήνει ήσυχο. Από πρωτοετής φοιτητής απευθύνει επιστολή προς την Βασίλισσα Φρειδερίκη ζητώντας εργασία για να λάβει την απάντηση με αριθ. πρωτ. 156875/26189/25-10-55 έγγραφο ότι «...παρ’ ὅλην τήν θερμήν ἐπιθυμίαν τῆς Αὐτής Μεγαλειότητος νά ἱκανοποιοῦνται πάντες οἱ εἰς Αὐτήν ἀποτεινόμενοι, ἡ ἐξεύρεσις ἐργασίας εὑρίσκεται δυστυχῶς ἐκτός τῶν δυνατοτήτων τῆς Αὐλῆς τῆς Α.Μ. τῆς Βασιλίσσης. Μετά τιμῆς Μ. Καρόλου».
Παράλληλα αποστέλλει την από 13/11/1954 αίτησή του προς την Αρχιεπισκοπή Αθηνών για εργασία ή άλλη βοήθεια. Του χορηγείται τροφή και διαμονή για έναεξάμηνο στο Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας. Η εκκρεμότητα παραμένει. Την εκκρεμότητα αυτή τακτοποίησε, έπειτα από σαράντα πέντε χρόνια, ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προσλαμβάνοντας τον Γιώργο Μποτή ως Νομικό του Σύμβουλο.

Μέσα από μια δύσκολη και πολυτάραχη διαδρομή ο Γιώργος Μποτής κατορθώνει να επιβιώσει. Ως πτυχιούχος Θεολογίας διορίζεται με διαγωνισμό στα Δικαστήρια Ανηλίκων ως Επιμελητής Ανηλίκων. Συνεχίζει τις σπουδές του εργαζόμενος και λαμβάνει τα πτυχία της Παντείου και της Νομικής Σχολής. Στην πολυτάραχη αυτή διαδρομή του διατηρεί την ανθρωπιά του αλλά, κυρίως, τον πλούσιο συναισθηματικό του κόσμο,που αποτυπώνεται στις ποιητικές του συλλογές, όλες δίγλωσσες, «Οδοιπορικό», «Αλφαβητάρι της Αγάπης», «Στη Μάνα μου», «Αγάπης Παραλειπόμενα», «Μαρτυρία» και μία υπό έκδοση «Αγάπης Εγκώμιον», η οποία πήρε το πρώτο βραβείο ποίησης από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός για το 2006.
Ο Γιώργος Μποτής γνωρίζει για πρώτη φορά τον Μίκη Θεοδωράκη το 1968 στη Ζάτουνα, που ήταν εξόριστος. Τον επισκέπτεται στο αστυνομικό τμήμα παρά τις αντιρρήσεις του Προέδρου της Κοινότητος, ότι κινδυνεύει να χάσει τη θέση του.
Στη «Μαρτυρία» ο ποιητής τιμά και εξυμνεί την προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη. Μέσα από δυνατούς συνειρμούς του επικαιροποιεί πρόσωπα μυθικά για να ανεβάσει το Θύμησες και περιστατικά με τον Μίκη Θεοδωράκη μεγάλο μας Μουσουργό στο βάθρο, που του ανήκει. Ο ποιητής θαυμάζει τον Μίκη. Ένας θαυμασμός, καθρέπτης, που απεικονίζει το είδωλο ολοκλήρου του Ελληνισμού και όχι μόνον.

Η ποίηση του Γιώργου Μποτή, όπως ξετυλίγεται στη «Μαρτυρία» αλλά και στις άλλες ποιητικές συλλογές του, είναι άμεση και κατανοητή. Δεν γράφει με συμβολισμούς ή με υπονοούμενα αλλά στοχεύει στον άνθρωπο, θα έλεγα στο κέντρο του ψυχισμού του. Κάθε φορά που επικοινωνώ με το Γιώργο Μποτή νοιώθω άνετα και ανθρώπινα. Το δόσιμο της καρδιάς του και η ανυστερόβουλη διάθεσή του σε μυούν στους άρρητους διαύλους της πραγματικής φιλίας.

Η παρούσα εισήγηση αποτελεί Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Ι Μποτή  "Θύμησες και περιστατικά με τον Μίκη Θεοδωράκη", σελ 60- 63.