ΕΡΗΜΙΤΗΣ
Δεν
έχω μαθητεύσει πλάι σε μάγους‧
μήτε
αξιώματα ποθώ
μαγίστρων
ή λογοθετών.
Στις
κορυφές των βουνών σεργιανώ,
ερημίτης
στην άκρη του κόσμου,
κουβεντολόι
πιάνοντας με δαίμονες και θεούς,
μπόρες
και σύννεφα,
παντρεύοντας τη μοίρα μου
με
την πνοή του Κόσμου.
Βαθιά
φαράγγια περπατώ.
Με
αγρίμια μιλώ και συμπάσχω:
Με
του νερού την έλλειψη‧
του στεγνού δέντρου
τη δίψα
και
τ’ ορφανό τραγούδι του αηδονιού.
Ερημίτης
στην άκρη του κόσμου…
Εγκυμονώ
τις μέρες μου
με της χολής την πίκρα,
τρομαγμένος
απ’ των παλιάτσων τα ακούσματα
καθώς
παίξουν το ντέφι
μαζί με τη μαϊμού…
Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2023
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Πολύ όμορφο, Μαρία! Οι περιπλανήσεις του ερημίτη, ο τρόπος ζωής του, η σχέση του με τη φύση. Όλα δοσμένα με υπέροχο τρόπο, αγαπητή φίλη. Η ποίησή σου ξεχωρίζει για την ευαισθησία. Επίσης ξέρεις ότι αγαπώ την κλασική ρίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια.
Ένα νέο παράθυρο στο περιβόλι του Θεού, διεγείροντας σκέψεις και συναισθήματα. Πικρά κάποιες φορές μα πάντα με υπομονή και καρτερία. Συνοδοιπόρος του ερημίτη τα αγρίμια, μάρτυρες των μυστηριακών λογισμών και της ψυχής του. Ταπεινός υπηρέτης της αγάπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευαισθησία φορτίζει τις λέξεις και οι λέξεις δίνουν μια καινούργια θέαση στου κόσμου το άπειρο.
Πολύ όμορφο Μαρία μου! Μπράβο!
Μια όμορφη εβδομάδα σου εύχομαι!