«Στο μεγάλο μας τσίρκο» πάρθηκαν παρουσίες.
Δόθηκε παράσταση αναμνήσεων.
Ήταν παρούσα η πλειοψηφία με μια απώλεια
πικρή και πονεμένη…
1983 - 84 φουρνιά...
Κοράσια τότε, σαν τα κρύα τα νερά
κι ένας νιος Παίδαρος
δεμένος με της βέρας τα δεσμά.
Ταγμένες στο καθήκον πορευτήκαμε
βουτώντας στα βαθιά.
Καριέρα… Οικογένεια… Παιδιά …
και ξεχαστήκαμε
ντυμένες την υπομονή και την αγάπη
τιμώντας την άσπρη μας ποδιά
τον πόνο μαλακώσαμε
38 χρόνια απουσίας… ήταν πολλά!
Μας χτύπησαν τα χρόνια κατακούτελα
κι άσπρισαν τα μαλλιά μας.
Δάκρυα συγκίνησης ποτίστηκε η καρδιά μας.
Και είπαμε, ποτέ δεν είναι αργά!
Ας κρατήσουμε ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας
κι ανθηρό της αγάπης και της προσφοράς τον κλώνο!
Δευτέρα, 19 Ιουνίου 2023
Αλήθεια είναι! Μια συνάντηση αποφοίτων είναι χαρά και συγκίνηση καθώς ξετυλίγει μια-μια τις σελίδες του βιβλίου που γράφτηκε τότε με όλες τις πτυχές και τη ζωντάνια του.. Να είστε καλά Μαρία μου να ξανανταμώνεται χωρίς απώλειες.
ΑπάντησηΔιαγραφή