ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΘΟΥΡΙΟΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΘΟΥΡΙΟΣ

 

Τι έπαθαν τ’ ακόνια κι άραξαν στα υπόγεια;

Τη φτώχεια να μπαλώσουν, τον πλούτο να μαντρώσουν;

Βρε, αφήστε   τα μνημόνια και πιάστε τα αμόνια

να  χτίστε  τ’ αλώνια, τα διψασμένα  χρόνια!

 

Ξεχάστε τα ταξίδια και τα ποτά τα ξίδια

κι αρπάξτε τα ινία και βγείτε μπρος στα ίσια!

Αφήστε τ’ αεροπλάνα και τα μυαλά τα πλάνα

και δράξτε τα ξινάρια, τα τροχιστά δρεπάνια!

 

Για βγείτε  απ’ το σαλόνι και πιάστε το τιμόνι

και σπάστε τα κοτρόνια στα ερειπωμένα  αλώνια‧

να λάμψουνε οι σπάθες,  οι σκουριασμένες πάλες‧

οι εποχές ν’ ανθίσουν, πουλιά να κελαηδήσουν!

 

Ακλόνητοι σταθείτε την στράτα όταν διαβείτε‧

στα δόλια  καπρίτσια, φορέστε τα καπίστρια

και  κάψτε τα παλιούρια πιάνοντας τα τραγούδια‧

οι νεκροί να ζωντανέψουν, μαζί σας να χορέψουν!

 

Αφήστε τα σαλόνια και σπείρετε τα  αλώνια‧

τα κόκαλα να τρίξουν, τα μάτια σας να ανοίξουν‧

οι ρεματιές ν’ ανθίσουν, οι στράτες να χρυσίσουν‧ 

ψωμάκι  ν’ αρτυθείτε κι ελεύθερα να ζήστε!

 

10 Οκτώβρη 2013

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη