ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ( Εμπνευσμένο απ' όνειρο της Κυριακής )
Απόψε ονειρεύτηκα τον Οδυσσέα Ελύτη.
Ήτανε, λέει, δάσκαλος κι εγώ ο μαθητής του
και μου μιλούσε στοργικά για κάποιον ερημίτη
Με το ‘να χέρι κράταγε την πένα στη μελάνη.
Με τ’ άλλο χέρι, το ζερβό, χάρτη σημαδεμένο
με τα πεδία των μαχών, δεμένα σε αρτάνι
που ‘χε πλεχτεί στη μοναξιά με φως ευλογημένο!
Για της αγάπης αίματα, των αστεριών το λύχνο,
η γλώσσα γλυκομίλησε «Ένα το χελιδόνι»‧
υπέγραψε Μονόγραμμα για των γενναίων τον ύπνο
και στο καινό τετράδιο μου, κάθισε ένα αηδόνι!
Ναό σε σχήμα τ’ ουρανού βρήκε η ψυχή να κάτσει
κι ο ερημίτης, πλάι μου, τα σπλάχνα μου σκαλίζει.
Καντήλι ανάβει. Φλέγομαι. Δοξαστική η λάμψη
κι η καύτρα που απόμεινε, στο άκαυτο φιτίλι!....
Γράφτηκε Δευτέρα, 2 Ιουνίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου