ΤΟ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ
Κάτω από τη στέγη τ' ουρανού
τον ήλιο καλημερίσαμε
σε μελωδικές προσευχές κι οργανωμένες συναυλίες
απ' του Θεού τα πλάσματα
στους ολοφώτεινους πολυελαίους της Γης!
Θεόρατα πλατάνια
με ρίζες βαθιές
στις φλέβες της κοσμοθάλασσας,
σήκωναν τα κλαδιά
σαν χέρια σε ευχαριστία
στα χρώματα τ' ουρανού!
Μόνο κάτι πλάσματα -
ανθρώπους τους ονόμαζαν,
σερνόντουσαν στις κουτσουλιές τους
με κατεβασμένα τα κεφάλια
χωρίς ν' αντιλαμβάνονται
το παγκόσμιο κάλεσμά μας
για κατάπαυση των πυρών!
Εκεί στα χαμηλά
θανάτωναν την ομορφιά
με της ασχήμιας τα χέρια ....
Κι έτσι,
καθώς την ποδοπατημένη γης αγναντεύαμε:
Κόπηκε η λαλιά μας
απ' τη φωτιά και τους καπνούς
που έκαιγε το σμαραγδί φουστάνι της!....
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Υπέροχο Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή