ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
«Τρέξτε!... Τρέξτε να προλάβετε!... Να καλυφτείτε! Να κρυφτείτε!....» ακούγονταν τρομαγμένες φωνές κι έπειτα… κραυγές πόνου, θανατερά ουρλιαχτά, ανακατεμένα με το πυκνό σύννεφο σκόνης που είχε ξεσηκωθεί απ’ τα χαλάσματα.
Απανωτοί κρότοι … Εκρήξεις…. Πυροβολισμοί… και κάτι ανθρώπινες φιγούρες καπνισμένες και γκρίζες. Πουδραρισμένες με σκόνη δυναμίτη….
Όλα, γύρω, συντρίμμια!... Ασάλευτα κορμιά κείτονταν ανάμεσά τους ….. Κάποια ζωσμένα την τελευταία αγωνία της ζωής … κι αλλά παραδομένα στον ανελέητο χορό του θανάτου με το αίμα να τρέχει ζεστό ακόμα από μύτη, στόμα, κεφάλι, καρδιά… κι από όπου αλλού τους είχε σημαδέψει το δρεπάνι του χάροντα, που αυτή την φορά είχε το πρόσωπο του ψυχοπομπού Ερμή.
Ένα πόδι στέκεται ορθό πλάι στο μισοσκεπασμένο από μπετόν κεφάλι του. Παρέμεινε ασάλευτος!... Άχνα δεν έβγαλε!... Η μπότα πάτησε διερευνητικά το ακάλυπτο από τη σκόνη άκρο του…. κι ο ψυχοπομπός του δώσε μια κλωτσιά ξεστομίζοντας μια βλασφημία!...
Φρικτό το πρόσωπο του πολέμου. Με μάτια γεμάτα ατελείωτο θάνατο!... Με χέρια ματωμένα… Μυαλά διασκορπισμένα…. και διαμελισμένα μέλη …. Όλα σε αποσύνθεση!....
Σταμάτα, ωρε αδελφέ !...
Τον ίδιο αέρα ανασαίνουμε.
Το ίδιο χώμα πατούμε!
Τον ίδιο ουρανό έχουμε σκέπασμα.
Δώσε τόπο στην οργή κι άφησε τα χέρια να ενωθούν στην ίδια προσευχή:
«Ειρήνη ημίν!»
6 Ιουνίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
ΥΓ: Ο πίνακας είναι του Ισπανού καλλιτέχνη Σαλβαδόρ Νταλί «Το πρόσωπο του πολέμου», απεικονίζει μια μεγάλη νεκροκεφαλή, σε ένα ερημικό τοπίο, με καπνούς στον ουρανό, η οποία έχει μια έκφραση απόγνωσης και απελπισίας. Στο ανοιχτό της στόμα και στις τρύπες από τα μάτια του νεκρού, βλέπουμε μικρότερες νεκροκεφαλές, με την ίδια ακριβώς έκφραση με τη μεγαλύτερη νεκροκεφαλή και, μέσα στις τρύπες από τα δικά τους μάτια και στόματα, βλέπουμε ακόμα μικρότερες νεκροκεφαλές με την ίδια πάντα έκφραση με τη μεγάλη. Γύρω από τη μεγαλύτερη νεκροκεφαλή, βλέπουμε φίδια που είναι έτοιμα να τη δαγκώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου