ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ: ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!
Παιδιά της Ζωής: Παιδιά της Αγάπης.
Παιδιά της Ελευθερίας : Παιδιά της Ευτυχίας.
Παιδιά της Ειρήνης: Παιδιάς της Προκοπής!
Παιδιά του Πολέμου: Παιδιά του Φόβου.
Τρέμει η ψυχή σαν καρυδότσουφλο….
Καίγεται στη φωτιά ….
Πνιγμένο στο αίμα το φυλλοκάρδι !....
Τα παιδιά όλη της γης: Δικά μας είναι
παιδιά!
Ας τα κρατήσουμε σε ασφαλή αγκαλιά!
Ω, Θεέ μου,
ακόμη δεν γέμισε ο Παράδεισος με
αγγελούδια;.....
Ακόμη δεν χόρτασε η Γης;.....
Απόμεινε η Αιώνια Μυρωδιά του
Θανάτου
να γυροφέρνει το λάκκο μας προτού
καν γεννηθούμε....
Ακόμη δεν εισακούστηκαν οι κραυγές διαμαρτυρίας…
Οι ανθρωπότητα θάβει τα παιδιά της.
Θάβει τη ζωή !
Θάβει το μέλλον!...
Πώς να βλαστήσει το Δέντρο της ζωής;…
Ξεράθηκαν οι κλώνοι του μα
οι ρίζες κρατάνε ακόμη.
Ας κάνουμε την Αγάπη και την Ειρήνη: Φως και νερό στις ρίζες του!
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Αμήν τα λόγια σου, Μαρία μου. Συμμερίζομαι τις ευχές των λυρικών σου στίχων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, καλή μου φίλη.
Υπέροχο Μαρία μου μέσα σε όλα όσα φωνάζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική Κωνσταντίνου