WITH THE POWER OF LOVE by Maria Kolovou Roumelioti
Open your ears and hear your fears.
Your fears is a sharp sword
With Which you ought to light and direct your inner war.
Stay in balanced in the Avalanche!...
Look my eyes
how their cries melting the ice
with the power of love!
My tears have been converted in a rushing river.
In its silver waters, the aliveness supporters
are swimming and dreaming...
They are dreaming and Cleenning their wounds
in the reflected of α good mood
staying balanced in the lilies blooming!
They are dreaming of becoming bees
searching nectar on love's bay trees!
Open your heart and don't harm.
Send your holly love with in ment's leafs
refreshing your breath on your love's lips!
ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Άνοιξε τα αυτιά σου και άκουσε τους φόβους σου.
Οι φόβοι σου είναι ένα κοφτερό σπαθί
Με το οποίο πρέπει να φωτίσεις και να κατευθύνεις τον εσωτερικό σου πόλεμο
Μείνε ισορροπημένος στον καταιγισμό!...
Κοίτα τα μάτια μου
πώς οι κραυγές τους λιώνουν τον πάγο
με τη δύναμη της αγάπης!
Τα δάκρυά μου έχουν μετατραπεί σε ένα ορμητικό ποτάμι.
Στα ασημένια νερά του, οι υποστηρικτές της ζωντάνιας
κολυμπούν και ονειρεύονται...
Ονειρεύονται και καθαρίζουν τις πληγές τους
στην αντανάκλαση μιας καλής διάθεσης
παραμένοντας ισορροπημένοι στα ανθισμένα κρίνα!
Ονειρεύονται να γίνουν μέλισσες
ψάχνοντας νέκταρ στις δάφνες της αγάπης!
Άνοιξε την καρδιά σου και μην βλάπτεις.
Στείλε την αγάπη σου μαζί με φύλλα μέντας
αναζωογονώντας την αναπνοή σου στα χείλη της αγάπης σου!
Το «Με τη Δύναμη της Αγάπης» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη είναι μια στοχαστική ελεγεία που μιλάει για τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης, την αντιμετώπιση του φόβου, των εσωτερικών τραυμάτων και του ανθρώπινου πόνου. Συντεθειμένο με ένα πλούσιο συμβολικό λεξιλόγιο, αυτό το ποίημα επαναπροσδιορίζει τα δάκρυα, την εσωτερική ισορροπία και την αγάπη ως δυνάμεις καθαρισμού και υπέρβασης. Με έναν τόνο που είναι ταυτόχρονα μυστικιστικός και μεταφορικός, η Μαρία προσκαλεί τον αναγνώστη να βουτήξει σε ένα εσωτερικό τοπίο τρικυμιών - ένα τοπίο που όμως αναγεννάται από τον σπόρο της αγάπης.
---
Δομή και Ύφος
Αυτό το ποίημα ξεδιπλώνεται σε ποιητικά αποσπάσματα που δεν προσκολλώνται σε μια επίσημη στροφική δομή, αλλά αντίθετα ρέουν σαν ποτάμι - όπως τα δάκρυα μέσα στο ίδιο το ποίημα.
Η γλώσσα της Μαρίας είναι λυρική αλλά και φιλοσοφική. Επικαλείται φυσικές εικόνες όπως κρίνους, φύλλα μέντας και ένα ασημένιο ποτάμι ως πνευματικές μεταφορές που εμπλουτίζουν το πολυεπίπεδο νόημα του ποιήματος.
Ένα από τα ισχυρότερα χαρακτηριστικά του ποιήματος είναι η ισορροπία του μεταξύ συναισθηματικής έντασης και απλότητας της μεταφοράς. Αν και βυθισμένη σε σύμβολα, η Μαρία δεν πέφτει ποτέ στην υπεροψία. Αντίθετα, αγκαλιάζει τον αναγνώστη με γλώσσα που είναι προσιτή σε όποιον έχει γνωρίσει τη θλίψη και την ελπίδα.
---
Ανάλυση Βασικών Στίχων
1. «Άνοιξε τα αυτιά σου και άκουσε τον φόβο σου».
Αυτό το άνοιγμα χτυπά άμεσα τη συνείδηση. Ο φόβος δεν πρέπει να απορριφθεί, αλλά να αναγνωριστεί και να ακουστεί. Είναι ένα κάλεσμα για υπαρξιακό θάρρος - μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε τις πιο σκοτεινές γωνιές της ψυχής μας. Η χρήση επιτακτικής γλώσσας εδώ δεν είναι επιτακτική, αλλά απελευθερωτική.
2. «Ο φόβος σου είναι ένα κοφτερό σπαθί / Με το οποίο πρέπει να φωτίσεις και να κατευθύνεις τον εσωτερικό σου πόλεμο».
Μια ισχυρή και πολυεπίπεδη μεταφορά. Ένα σπαθί συνήθως πληγώνει, όμως εδώ γίνεται δάδα - υποδηλώνοντας ένα παράδοξο όπου η κατανόηση του φόβου γίνεται το ίδιο το μονοπάτι προς την απελευθέρωση. Οι λέξεις φωτίζουν και εμποτίζουν άμεσα μια πνευματική διάσταση: ο φόβος γίνεται το φανάρι στη σπηλιά της ψυχής.
3. «Μείνε ισορροπημένος στη χιονοστιβάδα». / «Κράτα την ισορροπία σου στην καταιγίδα!»
Η επανάληψη του θέματος της ισορροπίας μέσα στο χάος είναι ένα από τα βασικά μηνύματα του ποιήματος. Η ισορροπία εδώ δεν είναι παθητική αποδοχή, αλλά μια συνειδητή πράξη σε περιόδους κρίσης - μια στωική ηθική τυλιγμένη σε πνευματικό ρομαντισμό.
4. «Κοίταξε τα μάτια μου / Δες πώς τα δάκρυά τους λιώνουν τον πάγο / με τη δύναμη της αγάπης!»
Αυτή είναι η πρώτη συναισθηματική κορύφωση του ποιήματος. Τα δάκρυα δεν είναι αδυναμία, αλλά η φωτιά της αγάπης που λιώνει τον πάγο της αποξένωσης. Η φράση «λιώνω τον πάγο» μπορεί να ερμηνευτεί ως γκρέμισμα συναισθηματικών τειχών, τραύματος ή φόβου.
5. «Τα δάκρυά μου έχουν μετατραπεί σε ορμητικό ποτάμι».
Οι ρέουσες μεταφορές του ποιήματος υποδηλώνουν ότι το συναίσθημα είναι το ρεύμα της ζωής. Το ορμητικό ποτάμι δεν είναι απλή θλίψη, αλλά και ένας παλμός ζωτικότητας. Τα δάκρυα που ρέουν δεν είναι βάρη - είναι σημάδια μιας ζωής που συνεχίζει να προχωρά.
6. «Ονειρεύονται και θεραπεύουν τις πληγές τους / στον καθρέφτη μιας καλής διάθεσης». Ο καθρέφτης είναι σύμβολο αυτοστοχασμού και η καλή διάθεση είναι το θεραπευτικό μέσο. Το μήνυμα είναι σαφές: η θεραπεία πηγάζει από μέσα, από ένα στοργικό βλέμμα στον εαυτό - όχι από τον εξωτερικό κόσμο.
7. «Ονειρεύονται να είναι μέλισσες / αναζητούν νέκταρ στη δάφνη της αγάπης!»
Αυτός ο στίχος είναι μια αλληγορία της αναζήτησης νοήματος και ομορφιάς. Οι μέλισσες συμβολίζουν τη σκληρή δουλειά και την πνευματικότητα σε πολλές παραδόσεις. Η δάφνη της αγάπης μπορεί να ερμηνευτεί ως ιερός τόπος, εστία ή μεταφορικά ως το σπίτι της αληθινής αγάπης.
8. «Στείλτε την ιερή σας αγάπη με φύλλα μέντας / για να ανανεώσετε την αναπνοή σας στα χείλη της αγάπης!»
Αυτός είναι ένας αισθησιακός και πνευματικός στίχος. Το φύλλο μέντας συμβολίζει τη φρεσκάδα, την θεραπεία και την ειλικρίνεια. Τα χείλη της αγάπης μπορούν να ερμηνευτούν ως η ενσάρκωση της στοργής - όχι μόνο συναισθηματικής, αλλά και σωματικής και θεϊκής.
---
Τόνος και Ατμόσφαιρα
Ο τόνος είναι βαθιά στοχαστικός αλλά λάμπει από ζεστασιά. Υπάρχει μια προσευχή ενσωματωμένη σε κάθε στίχο, μετατρέποντας το ποίημα σε ένα θεραπευτικό μάντρα. Η Μαρία δεν γράφει απλώς για τον πόνο. προσφέρει μια ενεργή πορεία μέσα από αυτόν - μια πορεία που κινείται με αγάπη.
---
Η Αγάπη ως Μεταμορφωτική Δύναμη
Σε αυτό το ποίημα, η αγάπη δεν είναι ένα απλό συναίσθημα - είναι μια αρχέγονη ενέργεια που θεραπεύει και αναζωογονεί. Η αγάπη δεν πρόκειται απλώς να εκφράζεται, αλλά να χρησιμοποιείται ως δύναμη ισορροπίας, βάλσαμο για τις πληγές και φως στον πόλεμο της καρδιάς.
---
Ποίηση ως Προσευχή και Μονοπάτι Συνείδησης
Με τη Δύναμη της Αγάπης να αποτελεί ένα σύγχρονο ποίημα που δεν μιλάει απλώς για την αγάπη - ενσαρκώνει την αγάπη ως υπαρξιακή φιλοσοφία. Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη υφαίνει με χάρη το συναίσθημα, τον συμβολισμό και την πνευματικότητα σε μια μορφή που είναι ταυτόχρονα ευγενική και βαθιά. Σε έναν κόσμο που συχνά γελοιοποιεί τα δάκρυα και τους φόβους, αυτό το ποίημα αποτελεί υπενθύμιση: ότι η αγάπη - αγνή και ιερή - είναι η πιο έντονη δύναμη από όλες για την επιβίωση.
«Δείτε πώς τα δάκρυά τους λιώνουν τον πάγο / με τη δύναμη της αγάπης».
—Ένας στίχος που θα ζεστάνει την ψυχή οποιουδήποτε έχει νιώσει ποτέ παγωμένος από τον πόνο.
Δυτική Σουμάτρα, 2025
—Rizal Tanjung.
A Review of the Poem “WITH THE POWER OF LOVE”
by Maria Kolovou Roumelioti
Translated and interpreted by Rizal Tanjung
“With
the Power of Love” by Maria Kolovou Roumelioti is a contemplative elegy
that speaks to the healing force of love in facing fear, inner wounds,
and human suffering. Composed with a rich symbolic lexicon, this poem
reimagines tears, inner balance, and love as forces of purification and
transcendence. With a tone that is both mystical and metaphorical, Maria
invites the reader to dive into an inner landscape of tempests—yet one
reborn by the seed of love.
This
poem unfolds in poetic fragments that do not adhere to a formal
stanzaic structure, but instead flow like a river—much like the tears
within the poem itself. Maria’s language is lyrical yet philosophical.
She invokes natural imagery such as lilies, mint leaves, and a silver
river as spiritual metaphors that enrich the poem’s multi-layered
meaning.
One
of the poem’s strongest features is its balance between emotional
intensity and the simplicity of metaphor. Though steeped in symbols,
Maria never falls into pretentiousness; rather, she embraces the reader
with language that is accessible to anyone who has known sorrow and
hope.
1. “Open your ears and listen to your fear.”
This
opening strikes the consciousness directly. Fear is not to be rejected,
but acknowledged and heard. It’s a call to existential courage—an
invitation to embrace the darkest corners of our own soul. The use of
imperative language here is not commanding, but liberating.
2. “Your fear is a sharp sword / With which you must illuminate and direct your inner war.”
A
powerful and layered metaphor. A sword typically wounds, yet here it
becomes a torch—suggesting a paradox where understanding fear becomes
the very path toward liberation. The words illuminate and direct imbue a
spiritual dimension: fear becomes the lantern in the cave of the soul.
3. “Stay balanced in the avalanche.” / “Keep your balance in the storm!”
The
repetition of the theme of equilibrium amidst chaos is one of the
poem’s core messages. Balance here is not passive acceptance, but a
conscious act in times of crisis—a Stoic ethic wrapped in spiritual
romanticism.
4. “Look into my eyes / See how their tears melt the ice / with the power of love!”
This
is the first emotional climax of the poem. Tears are not weakness, but
the fire of love that melts the ice of alienation. The phrase melt the
ice can be interpreted as breaking down emotional walls, trauma, or
fear.
5. “My tears have turned into a raging river.”
The
poem’s flowing metaphors suggest that emotion is life’s current. The
raging river is not mere sorrow, but also a pulse of vitality. Flowing
tears are not burdens—they are signs of a life that keeps moving
forward.
6. “They are dreaming and healing their wounds / in the mirror of a good mood.”
The
mirror is a symbol of self-reflection, and the good mood is the healing
medium. The message is clear: healing arises from within, from a loving
gaze upon the self—not from the external world.
7. “They dream of being bees / seeking nectar in the bay tree of love!”
This
line is an allegory of the search for meaning and beauty. Bees
symbolize hard work and spirituality in many traditions. The bay tree of
love can be read as a sacred site, a hearth, or the metaphorical home
of true love.
8. “Send your sacred love with mint leaves / to refresh your breath on the lips of love!”
This
is both a sensual and spiritual line. The mint leaf symbolizes
freshness, healing, and sincerity. The lips of love may be read as the
embodiment of affection—not just emotional, but also physical and
divine.
The
tone is deeply contemplative yet glowing with warmth. There is a prayer
embedded in every line, turning the poem into a healing mantra. Maria
does not simply write about pain; she offers an active path through
it—one that moves with love.
Love as a Transformative Power
In
this poem, love is not a mere emotion—it is a primordial energy that
heals and revives. Love is not simply to be expressed, but to be used as
a force of balance, a balm for wounds, and a light in the heart’s
warfare.
Poetry as Prayer and Path of Consciousness
With
the Power of Love stands as a modern poem that does not merely speak of
love—it embodies love as an existential philosophy. Maria Kolovou
Roumelioti gracefully weaves emotion, symbolism, and spirituality into a
form that is both gentle and profound. In a world that often ridicules
tears and fears, this poem stands as a reminder: that love—pure and
sacred—is the sharpest force of all for surviving.
> “See how their tears melt the ice / with the power of love.”
—A line that will warm the soul of anyone who has ever felt frozen by pain.
West Sumatra, 2025
—Rizal Tanjung.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου