ΎΜΝΟΣ ΣΤΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΆΡΙ
Απόψε, το φεγγάρι, άγιο δισκοπότηρο,
Αστραφτερά μαργαριτάρια ντύνει τα μαλλιά μας
Δεμένους μ' ασημοκλωστές έχει τους όρκους μας
Απόψε, οι αγγέλοι ασημώσανε
Του Έρωτα αλάνα να διαβούμε
Πιασμένοι χέρι χέρι τα περάσματα
Της Πλάστης ομορφάδες να τρυγούμε!
Πότε ασβέστωσες, Θεέ μου, το λιθόστρωτο!
Πότ' έρανες με τη δροσιά το μονοπάτι;
Με της μυρτιάς τ' αρώματα μας έλουσες
Με το φεγγάρι έστρωσες κρεβάτι!...
Απ' το παλάτι τ' Ουρανού μας χαμογέλασε
Ρουμπίνι Φως, το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Άνθισαν οι καρδιές σαν τριαντάφυλλο
Κι η νύχτα φόρεσε της μέρας το διαμάντι!
Γράφτηκε 4 Αυγούστου 2025
________________________
Κολοβού Ρουμελιώτη Μαρία
Υπέροχος «ύμνος»! Οι εικόνες σου αστράφτουν όπως το ίδιο το Αυγουστιάτικο φεγγάρι — γεμάτες φως, έρωτα και μια ιερή αίσθηση γαλήνης. Σαν να περπατά κανείς ξυπόλητος σε νυχτερινό μονοπάτι, με οδηγό μόνο το φεγγάρι και την αγάπη. Συγχαρητήρια για την ευαισθησία και τη δύναμη των στίχων σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική Κωνσταντίνου