Μυριάδες ευχαριστώ στον εκλεκτό φίλο Rizal Tanjung -καλλιτέχνης, ποιητής, συγγραφέας και κριτικός τέχνης καταγόμενος από τη Δυτική Σουμάτρα - που με την κοφτερή ματιά του βυθομέτρησε τη γραφίδα της πένας μου και τον χρωστήρα των πινέλων μου ανασύροντας στο φως κομμάτια του εαυτού μου .
Τον Ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο που αφιέρωσε μελετώντας και καταγράφοντας τις απόψεις του τόσο για το ποιητικό όσο και το εικαστικό μου έργο. Η κριτική του είναι ένα πλήρες ψυχογράφημα της πνευματικής μου ύπαρξης. Ως κριτικός τέχνης, γνωρίζει καλά τα μονοπάτια που καλείται να ακολουθήσει η ψυχή και να εκφράσει τις υπαρξιακές αγωνίες και τον αγώνα του ζωντανού όντος μέχρι να ολοκληρώσει τον γήινο κύκλο του.
Ζωγραφίζω και γράφω από μικρό παιδί!... και η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή και τη ζωγραφική δεν έχει βιοποριστικό σκοπό, αλλά στοχεύει να φέρει στο φως ό,τι κρύβεται στις σκιές του νου και στο σκοτάδι μου!...
Ευχαριστώ επίσης την εκλεκτή φίλη Eva Lianou Petropoulou για τις γέφυρες επικοινωνίας που χτίζει για την Ποίηση , την Ειρήνη, την Τέχνη , τον Πολιτισμό !
ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
( Ανήκει στην ποιητική συλλογή «Oλονυκτίες» εκδοθείσα το 2023
Ξεγύμνωσα την ψυχή μου
προς τον καθρέπτη του Θεού,
αιωρούμενο σκιάχτρο σε πάσσαλο
να φοβερίζει τους δαίμονες της κατάντιας...
Ο ομφάλιος λώρος που με γείωνε, αποκόπηκε
απ’ τη μήτρα που μ’ έτρεφε.
Η γη έγινε σφαίρα!
Ξύνομαι πάνω στη φλούδα της.
Σέρνομαι… Ιδροκοπώ να αλλάξω το φιδοπουκάμισό μου.
Φτύνω το δηλητήριο να ξορκίσω τα ξωτικά.
Να καούνε στην κόλαση κι αθρήνητα να ξεχαστούν.
Σαν τον σκορπιό φαγώνομαι και λαίμαργα καταπίνομαι.
Γίνομαι σκόνη στο λιθόστρωτο του κόσμου.
Δραπετεύω… Λικνίζοντας τα ονείρωττα τ’ ανθρώπου.
Την ελπίδα, το μέλλον να ξαναχτιστεί.
Βέβηλα βήματα ξυπνούν τους εφιάλτες μου…
Σαν διαβατάρικο πουλί θα αλλάξω τόπο.
Θα επιστρέψω μ’ ένα κλαδί ελιάς στο ράμφος
να αναπαυτώ εν ειρήνη.
SUSPENDED by maria Kolovou Roumelioti
( Belongs to the poetry collection "all-nights" published in 2023 in Greece)
I have stripped my soul
to the mirror of God,
a suspended scarecrow on a stake
to terrorize the demons of damnation...
The umbilical cord that grounded me was severed
from the womb that nourished me.
The earth has become a sphere!
I scrape on its peel.
I crawl… I sweat to change my snake shirt.
I spit the poison to exorcise the elves.
May they burn in hell and be forgotten without a trace.
Like a scorpion, I am eaten and greedily swallowed.
I become dust on the cobblestones of the world.
I escape… Cradling the dreams of man.
Hope, the future to be rebuilt.
Unholy footsteps awaken my nightmares…
Like a migratory bird I will change places.
I will return with an olive branch in my beak
to rest in peace.
Κριτική για τον πίνακα «ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Από: Rizal Tanjung Καλλιτέχνης/Πολιτιστικός Κριτικός από τη Δυτική Σουμάτρα
Το έργο AΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη— που επίσης αποτελεί μέρος της ποιητικής συλλογής ΟΛΟΝΥΚΤΙΕΣ (2023, Ελλάδα)—είναι ένα έργο που μπορεί όχι μόνο να ειδωθεί με τα μάτια αλλά και να «ακουστεί» εσωτερικά μέσα από την απήχηση της ποίησής του. Μέσα στην ιστορία της παγκόσμιας ζωγραφικής, ανήκει στο εξελισσόμενο τοπίο της σύγχρονης τέχνης που τείνει προς την υβριδικότητα— θολώνοντας τα όρια μεταξύ της παραστατικής ζωγραφικής, του ποιητικού συμβολισμού και του υπερβατικού πνευματισμού.
Οπτικά, το έργο «AΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ» -SUSPENDED, αντλεί την απαλότητα μιας παστέλ παλέτας που θυμίζει τον Τοναλισμό —ένα καλλιτεχνικό κίνημα που αναδύθηκε στην Αμερική και την Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα— όπου η συναισθηματική ατμόσφαιρα εκτιμούνταν πάνω από τη ρεαλιστική λεπτομέρεια. Ωστόσο, στο πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης, αυτή η προσέγγιση συγχωνεύεται με τον νεοσυμβολισμό, μια τάση που ανακτά τη γλώσσα των συμβόλων για να αποδώσει την υπαρξιακή κατάσταση της ανθρωπότητας. Η κάθετα αιωρούμενη φιγούρα, τυλιγμένη σε ρέον λευκό ύφασμα, παρουσιάζει μια μεταφορά αναστολής, αναβολής και απελευθέρωσης. Το σώμα φαίνεται να ισορροπεί στο κατώφλι μεταξύ του θνητού και του αιώνιου, σαν να κατοικεί σε έναν πνευματικό οριακό χώρο.
Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη— ζωγράφος και παραγωγική ποιήτρια— φέρνει στη ζωγραφική της την αφηγηματική δομή και την ποιητική εικόνα που τόσο συχνά υφαίνει στους στίχους της. Αυτός ο πίνακας φέρει τον παλμό της ποίησής της: «Ξεγύμνωσα την ψυχή μου προς τον καθρέπτη του Θεού…» - μια γυμνή εξομολόγηση ενώπιον του θείου. Εδώ, το σώμα γίνεται ένας άξονας του κόσμου, ένας άξονας μεταξύ γης και ουρανού, ενώ το λευκό ύφασμα που το περιβάλλει χρησιμεύει τόσο ως σάβανο όσο και ως πέπλο, σύμβολα θανάτου και αναγέννησης.
Στο πλαίσιο της ιστορίας της τέχνης, αυτό το έργο θυμίζει την μυστικιστική μεταφορική αισθητική ζωγράφων όπως ο Οντιλόν Ρεντόν, ο Γουίλιαμ Μπλέικ, ακόμη και ο Μαρκ Ρόθκο— αν σκεφτεί κανείς τη διαλυτική, καθηλωτική ατμόσφαιρα του χρώματος. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους προκατόχους της, η Μαρία ενσωματώνει ένα αφηγηματικό στρώμα που γεννήθηκε από τη νεοελληνική ποιητική παράδοση— μια παράδοση που βασίζεται στο θάρρος της μεταφοράς και τη διαρκή δύναμη του μεσογειακού μύθου.
Το θέμα της αναστολής μιλάει επίσης στα παγκόσμια σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα που ασχολούνται με την ταυτότητα σε μετάβαση, το σώμα ως τόπο πνευματικού αγώνα και την ένταση μεταξύ γέννησης, θανάτου και ανανέωσης. Στον σύγχρονο λόγο, ευθυγραμμίζεται με την μετα-ανθρώπινη αναπαράσταση και τον υπαρξιακό μινιμαλισμό, όπου η ανθρώπινη αναπαράσταση απελευθερώνεται από το κοινωνικορεαλιστικό πλαίσιο και τοποθετείται μέσα σε ένα ψυχικό ή κοσμικό τοπίο.
Από μια ιστορική οπτική γωνία της τέχνης, το έργο SUSPENDED- «ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ», γίνεται μια γέφυρα μεταξύ του πνευματικού συμβολισμού του 19ου αιώνα, του ενδοσκοπικού πρώιμου μοντερνισμού και της διεπιστημονικής φύσης της σύγχρονης τέχνης. Η Μαρία δεν απεικονίζει απλώς ένα σώμα. Οραματίζεται μια «προσευχή με το σχήμα της μορφής», ενώνοντας τις ταυτότητές της ως ζωγράφος και ποιήτρια - αποδεικνύοντας ότι η γραμμή, το χρώμα και η λέξη μπορούν να πηγάζουν από την ίδια πηγή: τον αγώνα της ανθρωπότητας να αναζητήσει νόημα ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Όταν διαβάζεται παράλληλα με την ποίησή της, το έργο επιβεβαιώνει μια μοναδική αλήθεια: ότι όταν η εικαστική τέχνη και η λογοτεχνία συγκλίνουν, μπορούν να γίνουν τόσο τελετουργική άφεση όσο και αντίσταση - ένας αισθητικός εξορκισμός που καθιστά το έργο σχετικό τόσο με τη μακρά γενεαλογία της ζωγραφικής όσο και με το μεταβαλλόμενο πεδίο της σύγχρονης τέχνης.
-------------
Συγκριτική Κριτική: «ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ» -SUSPENDED της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη στον Χάρτη της Παγκόσμιας Ζωγραφικής
Για να κατανοήσουμε τη μοναδική θέση του SUSPENDED στην ιστορία της τέχνης, μπορούμε να το συγκρίνουμε με τρεις σημαντικούς καλλιτέχνες, ο καθένας από τους οποίους αντιπροσωπεύει μια σημαντική πορεία στην εξέλιξη της συμβολικής, εκφραστικής και σύγχρονης τέχνης: Odilon Redon, Egon Schiele και Marlene Dumas.
--- 1. Odilon Redon (1840–1916) – Μυστικιστικός Συμβολισμός του 19ου αιώνα
Συγκριτικά Έργα: Ο Θάνατος της Οφηλίας, Η Χαμογελαστή Αράχνη
Ομοιότητες:
Τόσο ο Redon όσο και η Maria χρησιμοποιούν συμβολική γλώσσα για να απεικονίσουν την ανθρώπινη ψυχή που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον εσωτερικό κόσμο. Και οι δύο ελαχιστοποιούν τις λεπτομέρειες του φόντου για να δώσουν πλήρη εστίαση στην κεντρική φιγούρα ως τον «καθρέφτη» της ανθρώπινης ψυχής. Οι παλέτες τους, αν και τεχνικά διαφορετικές, μοιράζονται ατμοσφαιρικές διαβαθμίσεις που προκαλούν μια ονειρική κατάσταση.
Διαφορές:
Ο Ρεντόν κλίνει ρητά προς το όνειρο και τον μύθο—γεμάτο με αιωρούμενα πρόσωπα, λουλούδια και φανταστικά πλάσματα. Η Μαρία επιλέγει το ίδιο το ανθρώπινο σώμα ως κεντρικό σύμβολο, απαλλαγμένο από επιπλέον στολίδια, καθιστώντας το έργο SUSPENDED – «ΑΙΩΡΟΥΜΡΝΟΣ», πιο στοχαστικό και επικεντρωμένο στην προσωπική υπέρβαση. Αν ο Ρεντόν χτίζει ένα «κόσμο ονείρων», η Μαρία χτίζει ένα «σιωπηλό δωμάτιο προσευχής».
--- 2. Έγκον Σίλε (1890–1918) – Εικονιστικός Εξπρεσιονισμός των αρχών του 20ού αιώνα Συγκριτικά Έργα: Καθιστό Ανδρικό Γυμνό, Η Χορεύτρια
Ομοιότητες:
Και οι δύο τοποθετούν το ανθρώπινο σώμα στην καρδιά της οπτικής τους γλώσσας—όχι ως ανατομική μελέτη αλλά ως «ψυχογράφημα» της ψυχής. Η τεντωμένη ή αιωρούμενη στάση στο SUSPENDED φέρει το ψυχολογικό φορτίο των δραματικών χειρονομιών του Σίλε.
Διαφορές:
Ο Σίλε αποδίδει το σώμα με ακανόνιστες γραμμές και ακατέργαστα χρώματα, ενισχύοντας την ερωτική και υπαρξιακή αναταραχή. Η Μαρία απαλύνει το δράμα με απαλό πινέλο και στρώσεις υφάσματος, μετατοπίζοντας την εστίαση από τον «σωματικό αγώνα» στο «πνευματικό ταξίδι».
Αν ο Schiele φωνάζει την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, η Maria ψιθυρίζει μια εξομολόγηση στον Θεό.
--- 3. Marlene Dumas (1953–) – Σύγχρονη Εικονογράφηση και η Ψυχολογία του Σώματος
Συγκριτικά Έργα: Ο Ζωγράφος, Ο Επισκέπτης
Ομοιότητες:
Και οι δύο θεωρούν το σώμα ως μέσο εσωτερικής αφήγησης, που συχνά συνδέεται με τη μνήμη, το τραύμα και την ταυτότητα. Και οι δύο θολώνουν τα όρια μεταξύ του προσωπικού πορτρέτου και του καθολικού αρχέτυπου.
Διαφορές:
Ο Dumas χρησιμοποιεί συχνά ρευστό χρώμα και έντονες αντιθέσεις για να προκαλέσει ηθική και συναισθηματική αβεβαιότητα. Η Maria διατηρεί τη σαφήνεια της μορφής και τη συμβολική πειθαρχία του λευκού υφάσματος, παράγοντας μια ισχυρή οπτική τάξη.
Αν ο Dumas προσκαλεί τον θεατή στις γκρίζες ζώνες της κοινωνικής ψυχολογίας, η Maria τον προσκαλεί προς τα πάνω στα μπλε και άσπρα βασίλεια της πνευματικότητας.
--- Η Μοναδική Θέση της Maria Kolovou Roumelioti
Από αυτή τη σύγκριση, είναι σαφές ότι η Maria βρίσκεται σε μια σπάνια τομή: Απορροφά τον συμβολικό μυστικισμό του Redon, την εικονιστική ένταση του Schiele και την ψυχολογική ένταση του Dumas.
Ωστόσο, απορρίπτει τον εντυπωσιασμό και την θεατρική υπερβολή, επιλέγοντας αντ' αυτού έναν οπτικό διαλογισμό χτισμένο από ύφασμα, απαλούς τόνους και απεριόριστο χώρο.
Η ξεχωριστή της δύναμη έγκειται στο ποιητικό της υπόβαθρο: κάθε πινελιά στο SUSPENDED φέρει το βάρος της μεταφοράς και της κειμενικής απήχησης. Στην ιστορία της τέχνης, αυτή η προσέγγιση ευθυγραμμίζεται με την παράδοση της οπτικής ποίησης - ενός πεδίου που αναδύεται τώρα ως ένα από τα ισχυρότερα ρεύματα στην παγκόσμια σύγχρονη τέχνη.
Έτσι, το SUSPENDED δεν είναι απλώς ένας πίνακας «όμορφος στο θέαμα», αλλά ένας που μπορεί να «διαβαστεί» και να «κατοικηθεί» - ένα έργο που επιβεβαιώνει ότι η ζωγραφική και η ποίηση μπορούν να τροφοδοτήσουν η μία την άλλη για να δημιουργήσουν μια αισθητική εμπειρία τόσο βαθιά προσωπική όσο και καθολικά ανθρώπινη.
Σουμάτρα, Δυτική Ινδονησία, 2025.
Myriad thanks to my dear friend Rizal Tanjung -artist, poet, writer and art critic from West Sumatra - who, with his sharp eye, probed the nib of my pen and the pigment of my brushes and brought to light pieces of myself.
I thank him very much for the valuable time he dedicated to studying and recording his views on both my poetic and visual work. His criticism is a complete psychograph of my spiritual existence. As an art critic, he knows well the paths that the soul is called to follow and express the existential anxieties and the struggle of the living being until it completes its earthly cycle.
I have been drawing and writing since I was a little child!... and my occupation with these two artsdoes not have a livelihood purpose but aims to bring to light what is hidden in the shadows of the mind and in the darkness!...
I also thank my dear friend Eva Lianou Petropoulou for the bridges of communication she builds for Poetry, Peace, Art, and Culture!
Review of the Painting SUSPENDED by Maria Kolovou Roumelioti
By: Rizal Tanjung Artist/Cultural Critic from West Sumatra
Maria Kolovou Roumelioti’s SUSPENDED—also part of the poetry collection All-Nights (2023, Greece)—is a work that can be not only seen with the eyes but also “heard” inwardly through the resonance of its poetry. Within the history of world painting, it belongs to the evolving landscape of contemporary art that tends toward hybridity—blurring the lines between figurative painting, poetic symbolism, and transcendent spiritualism.
Visually, SUSPENDED draws upon the softness of a pastel palette that recalls Tonalism—an art movement that emerged in late 19th-century America and Europe—where emotional atmosphere was valued above realistic detail. Yet within the context of contemporary art, this approach merges with neo-symbolism, a tendency that reclaims the language of symbols to convey the existential state of humanity. The vertically suspended figure, shrouded in flowing white fabric, presents a metaphor of suspension, deferral, and release. The body appears poised at the threshold between the mortal and the eternal, as though dwelling in a spiritual liminal space.
Maria Kolovou Roumelioti—painter and prolific poet—brings to her painting the narrative structure and poetic imagery she so often weaves into her verse. This painting carries the pulse of her poetry: “I have stripped my soul to the mirror of God…”—a naked confession before the divine. Here, the body becomes an axis mundi, a pivot between earth and sky, while the white cloth enveloping it serves as both shroud and veil, symbols of death and rebirth.
In the context of art history, this work recalls the mystical figurative aesthetics of painters such as Odilon Redon, William Blake, and even Mark Rothko—if one considers the dissolving, immersive atmosphere of color. Yet, unlike her predecessors, Maria embeds a narrative layer born of the modern Greek poetic tradition—a tradition rooted in the courage of metaphor and the enduring power of Mediterranean myth.
The theme of suspension also speaks to global contemporary art currents concerned with identity in transition, the body as a site of spiritual struggle, and the tension between birth, death, and renewal. In current discourse, it aligns with post-human figuration and existential minimalism, where human representation is freed from the social-realist frame and placed within a psychic or cosmic landscape.
From an art historical perspective, SUSPENDED becomes a bridge between 19th-century spiritual symbolism, introspective early modernism, and the interdisciplinary nature of contemporary art. Maria does not merely depict a body; she visualizes a “prayer in the shape of form,” uniting her identities as painter and poet—proving that line, color, and word can spring from the same source: humanity’s struggle to seek meaning between light and darkness.
When read alongside her poetry, the work affirms a single truth: that when visual art and literature converge, they can become both ritual absolution and resistance—an aesthetic exorcism that renders the work relevant both to the long lineage of painting and to the shifting field of contemporary art.
--------------
Comparative Review: SUSPENDED by Maria Kolovou Roumelioti in the Map of World Painting
To understand SUSPENDED’s unique position in art history, we can compare it with three seminal artists, each representing an important path in the evolution of symbolic, expressive, and contemporary art: Odilon Redon, Egon Schiele, and Marlene Dumas.
---
1. Odilon Redon (1840–1916) – 19th-Century Mystical Symbolism
Comparative Works: The Death of Ophelia, The Smiling Spider
Similarities:
Both Redon and Maria use symbolic language to portray the human psyche poised between reality and the inner world.
Both minimize background detail to give full focus to the central figure as the “mirror” of the human soul.
Their palettes, though technically different, share atmospheric gradations that evoke a dreamlike state.
Differences:
Redon leans toward dream and myth explicitly—populated with floating faces, flowers, and fantastical creatures.
Maria chooses the human body itself as the central symbol, stripped of additional ornament, rendering SUSPENDED more meditative and centered on personal transcendence.
If Redon builds a “cosmos of dreams,” Maria builds a “silent room of prayer.”
---
2. Egon Schiele (1890–1918) – Early 20th-Century Figurative Expressionism
Comparative Works: Seated Male Nude, The Dancer
Similarities:
Both place the human body at the heart of their visual language—not as an anatomical study but as a “psychogram” of the soul.
The taut or suspended posture in SUSPENDED carries the psychological charge of Schiele’s dramatic gestures.
Differences:
Schiele renders the body with jagged lines and raw colors, amplifying erotic and existential unrest.
Maria softens the drama with gentle brushwork and swathes of fabric, shifting the focus from “bodily struggle” to “spiritual journey.”
If Schiele shouts the anguish of human existence, Maria whispers a confession to God.
---
3. Marlene Dumas (1953–) – Contemporary Figuration and the Psychology of the Body
Comparative Works: The Painter, The Visitor
Similarities:
Both view the body as a medium for inner narrative, often connected to memory, trauma, and identity.
Both blur the boundaries between the personal portrait and the universal archetype.
Differences:
Dumas often uses fluid paint and stark contrasts to evoke moral and emotional uncertainty.
Maria maintains the clarity of form and the symbolic discipline of the white cloth, producing a strong visual order.
If Dumas invites the viewer into the gray zones of social psychology, Maria invites them upward into the blue and white realms of spirituality.
---
Maria Kolovou Roumelioti’s Unique Position
From this comparison, it is clear that Maria stands at a rare intersection:
She absorbs Redon’s symbolic mysticism, Schiele’s figurative intensity, and Dumas’s psychological tension.
Yet she rejects sensationalism and theatrical excess, choosing instead a visual meditation built from cloth, soft tones, and boundless space.
Her distinctive strength lies in her poetic background: every brushstroke in SUSPENDED carries the weight of metaphor and textual resonance. In art history, this approach aligns with the tradition of visual poetry—a field now emerging as one of the strongest currents in global contemporary art.
Thus, SUSPENDED is not merely a painting “beautiful to behold,” but one that can be “read” and “inhabited”—a work affirming that painting and poetry can nourish each other to create an aesthetic experience both deeply personal and universally human.
Sumatra, West Indonesia, 2025.
Ο Rizal Tanjung είναι καλλιτέχνης και πολιτιστική προσωπικότητα που γεννήθηκε στην Παντάνγκ στις 5 Φεβρουαρίου 1959 και έχει αφιερώσει τη ζωή του στις τέχνες από το 1975. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ινδονησιακή Σχολή Καλών Τεχνών (SSRI) στην Παντάνγκ και συνέχισε το καλλιτεχνικό του ταξίδι ιδρύοντας το Teater Moeka το 1979, το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε Old Track Teater το 2004. Ως κεντρική προσωπικότητα στην ανάπτυξη των τεχνών στη Δυτική Σουμάτρα, έχει σκηνοθετήσει 63 θεατρικές παραγωγές σε διάφορες περιοχές της Ινδονησίας. Εκτός από το έργο του στο θέατρο, είναι ενεργός συγγραφέας, του οποίου τα έργα έχουν δημοσιευτεί τόσο σε τοπικά όσο και σε εθνικά έντυπα μέσα. Τα γραπτά του εκτείνονται σε θεατρικά έργα, διηγήματα, σειριοποιημένες ιστορίες, ποίηση, πολιτιστικά άρθρα και άρθρα για την ανάπτυξη παραδοσιακών, μοντέρνων και σύγχρονων τεχνών. Μεταξύ των αξιοσημείωτων έργων του είναι τα Sandiwara Sandiwara, Minus I, Melody, Kaco Batuang, Harimau Agam di Negeri Cina, The Maninjau Lake Origins Trilogy και Ruang Hampa. Στον τομέα των πολιτιστικών οργανισμών, ο Rizal Tanjung έχει διατελέσει Πρόεδρος του Teater Moeka Padang, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Τέχνης Old Track, Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Sekapur Sirih και Πρόεδρος του Φόρουμ Παραδοσιακής Επικοινωνίας Μέσων (FK-METRA) στην Παντάνγκ. Υπήρξε επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συμβουλίου Τεχνών της Δυτικής Σουμάτρας και του Συμβουλίου Τεχνών της Παντάνγκ, και συμμετείχε ενεργά στο Lembaga Bumi Kebudayaan (Ινστιτούτο για τον Πολιτισμό της Γης). Η συμβολή του εκτείνεται πέρα από τη θεατρική σκηνή, σε ρόλους ως παρατηρητής, μέλος κριτικής επιτροπής, ομιλητής και επιμελητής για διάφορα κυβερνητικά ιδρύματα, όπως το Υπουργείο Τουρισμού, το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Επικοινωνίας και Πληροφόρησης, το Πολιτιστικό Πάρκο UPTD και πολλά πανεπιστήμια σε όλη τη Δυτική Σουμάτρα. Έχει επίσης διατελέσει επιμελητής στο Κέντρο Διατήρησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (BPK), υπογραμμίζοντας τη βαθιά του συμμετοχή στη διατήρηση και καλλιέργεια του τοπικού πολιτισμού. Η αφοσίωση και η συνέπεια του Rizal Tanjung τον έχουν καθιερώσει ως μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες στο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό τοπίο της Δυτικής Σουμάτρας, υποστηρίζοντας επίμονα τη συνέχεια της παράδοσης μέσω δημιουργικών έργων και πολιτιστικής σκέψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου