«ΑΓΡΙΜΙ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΓΝΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

 Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΓΡΙΜΙ

Κάποτε, ήμουν αγρίμι!

Κι είχα στους ώμους μου φτερά κι ελεύθερα πετούσα‧ 

και λάκτιζα τα σύννεφα  και τις δροσιές γευόμουν‧

κι ήταν της νιότης οι ροδιές τριαντάφυλλα γερμένες!

 

Κάποτε, ήμουν αγρίμι

ξυπόλυτο  κι ελεύθερο

και περπατούσα  στα γκρεμνά με δίχως δεκανίκια!

Κάποτε, ήμουν αγρίμι!

Κι  άνθρωποι με ζήλεψαν

κι έκλεψαν τη χαρά μου

απ’ τις δροσιές  της ξεγνοιασιάς

και τα φιλιά του αγέρα!

Κι έριξαν δίχτυα σ’ ουρανούς

κι έδεσαν τα όνειρά μου

κι έλυσαν τα δίχτυα τους καταμεσής του όχλου.

 

Μου φόρεσαν, γόβα στιλέτο‧

μ’ έμαθαν να τρώω με μαχαίρι και πιρούνι‧

με εξημέρωσαν‧ μ’ είπαν ΑΝΘΡΩΠΟ

και με εναπόθεσαν στη ζούγκλα  των ανθρώπων…

 

Από τότε, έχασα την ταυτότητά μου.

Την ψάχνω και δεν τη βρίσκω!...

Δεν ξέρω τί είμαι!...

Άνθρωπος ή Αγρίμι;

 

Κάποτε… έγινα Άνθρωπος!

Κι οι άνθρωποι με φώναξαν Αγρίμι..

Τότε ανθρωπινά φώναξα και είπα:

Κάποτε και τα αγρίμια ημερώνουν

κι αποχτούν των αφεντικών τις συνήθειες…

Μα το δικό μου αφεντικό, είναι ο Θεός

και μ’ έμαθε να μιλώ ελεύθερα

με τη φωνή της συνείδησης, στη ζούγκλα των ανθρώπων!

 

 Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη

Οι στίχοι γράφτηκαν την Τετάρτη, 23 Ιανουαρίου 2013, κι ανήκουν στην ποιητική συλλογή: «ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ».