 |
ΑΝΔΡΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ. Εικαστική δημιουργία Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη. |
Κάθε χρόνο, στις 21 Σεπτεμβρίου, τα Ηνωμένα Έθνη καλούν τον κόσμο να σιγήσει. Κυριολεκτικά και συμβολικά. Η Διεθνής Ημέρα Ειρήνης είναι μια στιγμή παγκόσμιας παύσης, αναστοχασμού και δέσμευσης προς την ανώτερη των αξιών: την ειρήνη.
Ειρήνη ημίν αγαπητοί μου συνάνθρωποι!
Ειρήνη εντός κι εκτός μας !
Ειρήνη σε όλο τον κόσμο
Κι αφιερώνω δυο ποιήματα από την νέα Ποιητική μου Συλλογή που θα κυκλοφορήσει εντός ολίγων ημερών από τις εκδόσεις "ΤΟ ΔΟΝΤΙ " στην Πάτρα.
Φέρει τον τίτλο: ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ρόδινα τριανταφυλλάκια αναθρεμμένα
με το δροσό φιλί της μάνας
λούζονται το μύρο της Αγάπης·
νίβονται τις δροσοστάλες της Χαράς·
κοινωνούν της Ειρήνης τα Θεία δώρα
κι Ευαγγελίζονται πρόσφορο Ευτυχίας
απ’ του ήλιου το χέρι.
Λαμπερά αστράκια λάμπουν
τις αφέγγαρες νύχτες του κήπου μας.
Πλουμίδια, μαργαριτάρια ενδότερης Ευλογίας
ξέρουν να γελούν το πρωί,
να ξυπνούν με γλυκά ταχταρίσματα,
να μεθούν με ξάστερο ουρανό
και να δωρίζουν της ζωής παιχνίδια.
Αν δείτε δυο αστράκια να φιλιούνται την αυγή,
είναι επειδή τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου
ξύπνησαν με τραγούδια.
Αν δείτε μεθυσμένο τον Αυγερινό,
είναι επειδή τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου
χαίρονται τα δροσά φιλιά μου.
Αν δείτε τον Ήλιο να παίζει μαζί τους κρυφτό,
είναι επειδή ανακάλυψαν της Ειρήνης τα δώρα.
Αν δείτε κι εμένα θλιμμένο, είναι επειδή
τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου
δεν γεύτηκαν ξέγνοιαστο πρωί,
δεν ξύπνησαν με τραγούδια,
δεν μέθυσαν με ξάστερο ουρανό,
δεν έπαιξαν με τα παιχνίδια του ήλιου στα φυλλώματα,
παρά ξαρμάτωτα κλήθηκαν να παραδοθούν σε ναρκοπέδιο,
με σπάργανα, τα βόλια...
ΣΑΝ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Ακολούθησα τα περιστέρια της Ειρήνης
πίσω απ’ το ξέφωτο μιας νεκρής πολιτείας
με τις χωματερές των ονείρων γεμάτες
απολιθωμένες ελπίδες...
κι αγνάντεψα μακριά… μέχρι εκεί που σμίγει
το φρύδι τ’ ουρανού με των ανθρώπων τη ματιά...
Ν’ αντικρίζω το ράισμα της γης
γι αυτά που έπλασαν οι γιοι του Υψίστου
με την απόρριψη άξιων διδαχών...
Μουντζουρωμένες οι ρήσεις των σοφών…
Σπασμένες οι ρητές επιγραφές και τα ψηφίσματα
αρχαίων φιλοσόφων… στις σύγχρονες περγαμηνές,
εξοστρακίστηκαν τα ιδανικά.
Τίποτα δεν απέμεινε από αθάνατο πνεύμα
μιας δοξασμένης πατρίδας...
Ούτε ακούστηκε η θυσία του τίμιου αγωνιστή!
Υετός από θειάφι και φωτιά…
Μυριάδες κλαγγές από Ανατολή και Δύση
βιγλίζουν τα αετώματα…
Σμήνη καλιακούδων πνίγουν το περιστέρι της Ειρήνης…
Η Τίσις πνιγμένη σε ποτάμια αλαζονείας
προκαλεί την οργή του Θείου.
Το Δίκαιο διαμελισμένο, διασκορπίστηκε
κι αγκάθι επικάθησε στο παλίμψηστο της Σεισάχθειας·
βούλευμα τραγικό… βόλι θανατηφόρο!
Όλα έχουν ισοπεδωθεί σε βωμό τυχοδιωκτισμού.
Τώρα τη σκυτάλη φέρει η Άτις…
(Το ποίημα απέσπασε Τιμητική Διάκριση στον 31ο Δελφικό Αγώνα Ποίησης , 2016)
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου