«Γιοφύρι» της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη

"ΤΟΞΟ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ"
Εικαστική δημιουργία σε έντονους αναγλυφικούς τόνους, της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.

Γιοφύρι

(Αφιερωμένο σ' όλους τους εχθρούς και φίλους)

Γιοφύρι θα γενώ πάνω του να βαδίζεις, αητέ μου∙

με τις φαρδιές φτερούγες σου ίσκιο να ρίχνεις  αρχηγέ μου∙

γιοφύρι θα γενώ κι εσύ από ψηλά να με κοιτάζεις

κι από τ’ απάτητα βουνά να μ’ αγκαλιάζεις!

Γιοφύρι θα γενώ που από τα σπλάχνα του θα ρέουν κρύες βρύσες, ακριβέ μου∙

να ‘ρχεσαι και να ξεδιψάς όταν διψάς παντοτινέ αδερφέ μου∙

γιοφύρι θα γενώ να περπατάς και τα γαμψά σου νύχια να τροχίζεις

το στριφογυριστό σου ράμφος ν’ ακονίζεις!

Γιοφύρι θα γενώ, που στα ριζά θ’ ανθίζουνε πλατάνια, αδερφέ μου∙

να ‘ρχονται ελάφια και λαγοί να ξεκουράζονται ακριβέ μου∙

να σ’ αγναντεύουν σαν θεό και σαν θεριό από αλάργα αρχηγέ μου…

Γιοφύρι θα ‘μαι να περνάς, από τη λύπη στη χαρά, αητέ μου!

Γιοφύρι θα γενώ εκεί που δρόμοι δεν υπάρχουν, Αδερφέ μου∙

να προσπερνάς τον κίνδυνο στο πλάι μου, Ακριβέ μου∙

γιοφύρι θα γενώ να σεργιανάς Καλόμοιρος Διαβάτης!

Να με κοιτάς όταν περνώ  Στερνός δραγάτης…

Οι στίχοι γράφτηκαν Σάββατο, 20 Ιουλίου 2013

Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη