Επιτέλους ήρθε στα χέρια μου τούτο το ποιητικό έργο με τίτλο: «Τα ρόδα του χρόνου» από τις εκδόσεις «Ωρίωνας» Θεσσαλονίκη 2013. Έργο εξαίρετο από κάθε άποψη της εκλεκτής ταλαντούχου ζωγράφου – ποιήτριας Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη.
Πριν περάσω στην ανάλυση του έργου με εντυπωσίασε το περίτεχνο εξώφυλλο γλυπτικής τέχνης, όπου κοιτάζοντάς το σου έρχονται νου όχι μόνο τα ρόδα αλλά και αγκάθια του χρόνου.
Φιλοσοφημένο, αληθινό και αξιόλογο σε εκπλήσσει θεματολογικά, το γεμάτο εικόνες ζωής περιεχόμενο…
Βασικά τούτο το έργο του ποιητικού λόγου της Μ.Κ.Ρ. χωρίζεται σε δύο μέρη απ’ όπου αναδύεται το πολυσύνθετο ταλέντο της προσωπικότητάς της.
Το πρώτο μέρος θα έλεγα ένα πεζοτράγουδο στο «Φως των αστεριών» όπου η ποιήτρια Μ.Κ.Ρ. αφήνει τη σκέψη της σε θέματα αγωνίας για την ανθρώπινη ύπαρξη δεμένα άρρηκτα μέσα στον απόηχο των αναμνήσεων μέσα και πέρα από τον καταλύτη χρόνο.
Ενώ πιο κάτω δίνει τίτλους αφήνοντας στο χαρτί τα πιστεύω της, τα όνειρά της, τις προσδοκίες, χαρές και λύπες που κατακλύζουν αμετάκλητα και ανήμπορα τη βίωση του κόσμου σε ανθρωποκεντρική διάσταση.
Την ενοχλεί το ψεύτικο συνταίριασμα και χαίρεται τις διαδρομές της ψυχικής ανάτασης. Παραθέτω μικρό απόσπασμα:
Κι εγώ η μικρή,
πλάσμα θνητό στο απέραντο του απείρου,
τόξου χορδή το σώμα μου προσπάθησα να κάνω
λυγίζοντας όσο πιο πολύ, ώθηση για να πάρω
σαν βέλος να εκσφενδονιστώ στου απείρου το σαλόνι
να μπω σε αγγελικούς χορούς, στου φεγγαριού το αλώνι.
Στο δε σύνθετο ποίημα: «Κύκλοι ζωής» πάντα κατ’ επιλογή παραθέτω:
Καλημερίζουν τα παιδιά την ζωή
και η ζωή αποκρίνεται:
ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.
Χαιρετούν οι νέοι κι οι νέες
κι ο Ήλιος εύχεται:
ΚΑΛΟ ΓΕΡΜΑ.
Μα οι γέροι με το ταίρι τους εύχονται:
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
Πριν περάσω στην ανάλυση του έργου με εντυπωσίασε το περίτεχνο εξώφυλλο γλυπτικής τέχνης, όπου κοιτάζοντάς το σου έρχονται νου όχι μόνο τα ρόδα αλλά και αγκάθια του χρόνου.
Φιλοσοφημένο, αληθινό και αξιόλογο σε εκπλήσσει θεματολογικά, το γεμάτο εικόνες ζωής περιεχόμενο…
Βασικά τούτο το έργο του ποιητικού λόγου της Μ.Κ.Ρ. χωρίζεται σε δύο μέρη απ’ όπου αναδύεται το πολυσύνθετο ταλέντο της προσωπικότητάς της.
Το πρώτο μέρος θα έλεγα ένα πεζοτράγουδο στο «Φως των αστεριών» όπου η ποιήτρια Μ.Κ.Ρ. αφήνει τη σκέψη της σε θέματα αγωνίας για την ανθρώπινη ύπαρξη δεμένα άρρηκτα μέσα στον απόηχο των αναμνήσεων μέσα και πέρα από τον καταλύτη χρόνο.
Ενώ πιο κάτω δίνει τίτλους αφήνοντας στο χαρτί τα πιστεύω της, τα όνειρά της, τις προσδοκίες, χαρές και λύπες που κατακλύζουν αμετάκλητα και ανήμπορα τη βίωση του κόσμου σε ανθρωποκεντρική διάσταση.
Την ενοχλεί το ψεύτικο συνταίριασμα και χαίρεται τις διαδρομές της ψυχικής ανάτασης. Παραθέτω μικρό απόσπασμα:
Κι εγώ η μικρή,
πλάσμα θνητό στο απέραντο του απείρου,
τόξου χορδή το σώμα μου προσπάθησα να κάνω
λυγίζοντας όσο πιο πολύ, ώθηση για να πάρω
σαν βέλος να εκσφενδονιστώ στου απείρου το σαλόνι
να μπω σε αγγελικούς χορούς, στου φεγγαριού το αλώνι.
Στο δε σύνθετο ποίημα: «Κύκλοι ζωής» πάντα κατ’ επιλογή παραθέτω:
Καλημερίζουν τα παιδιά την ζωή
και η ζωή αποκρίνεται:
ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.
Χαιρετούν οι νέοι κι οι νέες
κι ο Ήλιος εύχεται:
ΚΑΛΟ ΓΕΡΜΑ.
Μα οι γέροι με το ταίρι τους εύχονται:
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
Το γλωσσικό ύφος, οι εικόνες η φιλοσοφική διάθεση ένα ξέσπασμα από καρδιάς μέγιστης σημασίας για τον άνθρωπο.
Ο στίχος της ποιήτριας μεστός απ’ άνθισμα του νου της σε πλημμυρίζει από αισθήματα απλώνοντας στο χαρτί τις έννοιες, απόψεις και πράξεις του χθες, του σήμερα και του αύριο με ανεξίτηλα στον καμβά του πανδαμάτορα χρόνου.
Μια μικρή γεύση ακόμα από τούτο το θαυμάσιο βιβλίο:
Μου είχες πει θυμάμαι καθώς κρατούσα ρόδι στα χέρια:
Περσεφόνη, σκόρπα ροδόσπορο στην γη
να θυμηθεί να ανθίσει
ροδιές να ριζώσουν στα περιβόλι της ζωής…
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους γονείς της και στους μοναχικούς ανθρώπους στο δύσβατο δρόμο της αυτογνωσίας και αυτό τα λέει όλα.
Η ζωγράφος – ποιήτρια και συγγραφέας έχει πάρει βραβεία και επαίνους τόσο στον καλλιτεχνικό χώρο όσο και στην λογοτεχνία ( ποίηση, πεζό λόγο). Είναι τακτικό μέλος της Δ.Ε.Ε.Λ. και του Συλλόγου Νέων Καλλιτεχνών Πάτρας. Δυστυχώς ο χώρος δεν με παίρνει για ανάλυση των διακρίσεών της.
Η Μαρία Κολοβού – Ρουμελιώτη είναι άριστη μητέρα και σύζυγος, έχει πολύ ανέκδοτη εργασία. Τελειώνω με θερμά συγχαρητήρια και καλή συνέχει στις καλλιτεχνικές όσο και λογοτεχνικές της επιδόσεις.
Θεοδώρα Μαρούδα-Ανεστοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου